Turkije heeft zich onverwachts gekwalificeerd voor de kwartfinale. Hoe komen de supporters zo snel aan kaarten?

Door onze redacteur JACO ALBERTS

AMSTERDAM, 23 JUNI. In het kantoortje van de Demir-Halk Bank aan de Raadhuisstraat in Amsterdam is het dringen. Het nieuws dat hier toegangskaarten voor de kwartfinale Portugal tegen Turkije op zaterdag worden verkocht, heeft zich razendsnel verspreid en lokt Turken uit heel het land, en daarbuiten. Het verassende succes van het elftal heeft groot enthousiasme losgemaakt.

Engir Gedik, een 25-jarige student economie uit Groningen, heeft alle wedstrijden van Turkije bezocht, en heeft nu ook een kaart voor het duel tegen de Portugezen bemachtigd. Het spel van het Turkse elftal in de eerste twee wedstrijden vond hij niet best, maar Gedik is hoopvoller geworden na de laatste wedstrijd tegen België. "Zo ver zijn we nog nooit gekomen."

Waar voor de Portugezen een verkooppunt op het terrein van voetbalclub A.F.C. in Amsterdam is opgezet, heeft de Turkse voetbalbond de verkoop van kaarten uitbesteed aan de Demir-Halk Bank die daarvoor haar filialen in Rotterdam en Amsterdam gebruikt. Veel banktransacties lijken er dezer dagen niet te worden afgesloten. Vanaf woensdag had de bank drieënhalve dag om de kaarten te slijten, ook op zaterdag zelf gaat de bank speciaal open.

De vraag naar kaarten is veel groter dan de 6.500 stuks (totale stadioncapaciteit 50.000) die beschikbaar zijn gekomen. "De kaarten van de derde categorie, voor 95 gulden waren woensdag binnen vier uur weg. Ik verwacht dat die voor de tweede categorie van 165 gulden ook snel zijn verkocht", zegt K. Kaya die door de bank is belast met de coördinatie van de verkoop. Branche-manager O. Kavafoglu van de bank vindt het aantal beschikbare kaarten, vooral de goedkopere, erg weinig: "Er leven 3 tot 4 miljoen Turken in Europa. Heel veel zijn nu onderweg om een kaartje te kopen, maar die zullen we moeten teleurstellen. Zeker van de derde categorie had ik er makkelijk 15.000 kunnen verkopen."

Zes vrienden uit het Duitse Oberhausen, één van hen met een stapeltje paspoorten in de hand, zijn donderdagochtend uit Duitsland vertrokken. Op een Turkse tv-zender hadden ze gezien dat in Amsterdam kaarten voor de kwartfinale te koop zijn en zijn gaan rijden in hun auto. "Wij ondersteunen ons land", is de verklaring voor de inspanning. Vanmiddag gaan ze weer terug, om op zaterdag opnieuw af te reizen. "Het is wel gek dat we die kaarten niet in Duitsland kunnen kopen", zegt één van hen. En dan is Oberhausen nog tamelijk dichtbij. Vanochtend waren er ook Turken uit Hamburg en München in het bankkantoor, zegt de 19-jarige Bekir Zengin uit Amsterdam die nog op zijn eigen kaarten wacht. "Ze dachten dat ze gewoon kaartjes konden kopen, maar je krijgt er maar vijf per paspoort. Eigenlijk mag het niet, maar omdat ze van zo ver kwamen, konden ze toch tien kaartjes per persoon krijgen."

Kaya van de Demir-Halk Bank zegt dat de regels van Euro 2000 strikt worden toegepast: "Marokkanen en Nederlanders proberen ook te kopen, maar dat doen we niet. Ik zie meteen of het een Turk is of niet. En we checken de paspoorten." De namen van de kopers worden genoteerd op een lijst en op het kaartje zelf, want toegangsbewijzen voor Euro 2000 zijn persoonlijk en mogen niet worden doorverkocht. "Dat moet wel met de hand", zegt Kaya. "Vanochtend was het alleen wel zo hartstikke druk dat een aantal mensen zelf hun namen hebben opgeschreven. Maar daar waren we wel zelf bij, dat hebben we gezien."

Zengin toont zijn kaartje van de tweede categorie (165 gulden), geen naam te bekennen. Ook economiestudent Gedik heeft een kaartje zonder naam. Hij verwacht dat er uiteindelijk wel zo'n 30.000 Turken aan kaarten voor de Arena zullen komen. De vrienden uit Oberhausen hebben hun kaarten, maar zijn boos: "Honderdvijfenzestig mark en dan zitten we achter het doel, Belachelijk." Gedik probeert ze in het Turks te sussen: "Dit is wel Euro 2000, niet zomaar een wedstrijd." Dan, in het Nederlands: "Zo'n organisatie moet er toch ook wat aan verdienen." Op woensdag, tegen sluitingstijd komen twee Nederlandse politieagenten het bankfiliaal binnen en beginnen een indringend gesprek. Weer buiten verklaren ze hun actie: "We hebben ze nog een keer de regels uitgelegd. Dat er maar een kaartje per persoon verkocht mag worden." Hebben ze dan aanwijzingen dat de bank zich niet aan de regels houdt? "Nee geen aanwijzingen. We kunnen er alleen niet de hele dag bijzitten, dus komen we af en toe langs om het nog eens te vertellen."

( a d v e r t e n t i e s )