NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

HENK VAN GELDER
Het begin is meteen al koortsachtig: een stuk Vivaldi op een bandrecorder, een nare hoest, een druppel Visine in een bloeddoorlopen oog, een Alka-Seltzer-pil in een bruisend glas water, een sigaret en een medicijnenpotje - het gaat niet goed met de man die straks in beeld komt, en toch werkt hij als een bezetene door.

Hij heet Joseph Gideon en hij wordt tot in de finesses gespeeld door Roy Scheider, maar hij lijkt - inclusief zijn sikje - nog het meest op de man die All That Jazz heeft gemaakt. Zelfs het adres op het pillenpotje (58 West 58th Street) was in werkelijkheid het adres van Bob Fosse.

All That Jazz is het hitsige openingsnummer van de musical Chicago, waarvoor Fosse de veelbetekende choreografie maakte. Hier staat het echter model voor het geagiteerde bestaan van een man die zojuist een hartaanval heeft gehad, maar desondanks druk bezig is met de montage van een film en tegelijk werkt aan een Broadway-show waarin zijn wettige echtgenote de hoofdrol speelt. Het is allemaal letterlijk uit het leven van Bob Fosse zelf gegrepen, tot en met de vriendin die inmiddels de plaats van de echtgenote heeft ingenomen. Haar werkelijke naam is Ann Reinking en ze wordt hier gespeeld door Ann Reinking.

Zij noemde de film dan ook 'een schitterende studie naar narcisme', toen ze kortgeleden in Utrecht was in haar functie als supervisor over de Nederlandse versie van Chicago. "Maar minder autobiografisch dan men zegt. Bob heeft inderdaad een hartaanval gehad, net als in de film, maar als hij ook in werkelijkheid zo'n zelfvernietigende kant aan zijn karakter had gehad, zou hij met geen mogelijkheid zoveel werk hebben kunnen achterlaten."

Alles in All That Jazz loopt schijnbaar ongeordend en associatief door elkaar: een ingewikkeld privéleven en een minstens zo gecompliceerd werkschema, maar in de showdans komt het allemaal samen. Zo moet Bob Fosse (1927-1987) ook wel ongeveer in elkaar hebben gezeten. Zijn dans moest karakters uitbeelden; elke danser een eigen verhaal, en geen ruimte voor loze balletsier. Naar zijn danseressen keek hij met hetero-ogen en dus zijn ze sexy. En in zijn dansers, zo lijkt het, wilde hij zichzelf ook als hetero terugzien. Ze zeggen wel eens dat Chicago een musical is voor hen die de traditionele musical haten. Zo zou je All That Jazz ook een dansfilm kunnen noemen voor wie een hekel heeft aan de traditionele dans.

All That Jazz (Bob Fosse, VS, 1980), Canvas, 20.55-23.00u.

( a d v e r t e n t i e s )