NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Hart van een leeuw

Door onze redacteur ROBERT MISSET
ROTTERDAM, 10 MEI. Eindelijk brak dan toch het leeuwenhart van de Amerikaanse tennisser Jim (29) Courier in de wetenschap dat hij nog slechts kon teren op een roemrijk verleden. Maandag nam de voormalige nummer 1 van de wereld afscheid van de sport, die hij met zijn onconventionele 'honkbalslagen' en een indrukwekkend arbeidsethos een andere dimensie heeft gegeven. Courier was het beste voorbeeld van een sportman, die een gebrek aan natuurlijk talent met een enorme werklust wist te compenseren.

Nooit kon de man met de honkbalpet vertrouwen op het unieke balgevoel en de wapens van zijn landgenoten Pete Sampras en Andre Agassi bij wie hij - soms ten onrechte - in de schaduw heeft gestaan. Dat gebrek aan erkenning heeft altijd aan Courier geknaagd. Reeds in de tennisschool van Nick Bollettieri ging alle aandacht uit naar het bijzondere talent Agassi. "Jim werd niet geacht te slagen", vertelde dubbelspelspecialist Mark Knowles, zijn vriend en kamergenoot op de Bollettieri Academy. "Maar Courier tenniste als een briesende stier, al in zijn jeugd had hij het hart van een leeuw."

Groot was dan ook de voldoening bij Courier, toen hij in 1991 zijn eerste grandslamtitel op Roland Garros won door in de finale uitgerekend met Agassi af te rekenen. In die jaren domineerde de rossige baseliner de tennissport door de factor kracht te introduceren. Courier zette de trend voor de huidige powerhitters door een fitnessregime te ontwikkelen dat alleen bij de Amerikaanse mariniers gebruikelijk was. "Zijn intensiteit op de baan was enorm", vertelde de Amerikaanse Davis Cup- captain John McEnroe, met wie Courier in 1992 het landentoernooi won. Agassi: "Zijn aanwezigheid op de tennisbaan werkte intimiderend, je wist dat Courier fysiek de sterkste was."

Dat was 'Mister America' - zoals hij door zijn landgenoten werd genoemd - niet meer in zijn nadagen. In 1997 werd Courier getroffen door een 'dode arm', ironisch genoeg een blessure, die veel bij honkbalwerpers voorkomt. Ruim veertien maanden lang was Courier uit de relatie tot een intensieve behandeling met acupunctuur zijn arm weer tot leven wekte. Toen ontdekte Courier dat zijn speelstijl door de concurrentie allang was verbeterd en verfijnd.

Geestelijk was The Rock nog wel van beton als hij voor zijn land speelde, ondervonden de Britten vorig jaar in de Davis Cup. Courier versloeg zowel Henman als Rusedski in een slopende marathon over vijf sets. Maar na 23 toernooi-zeges, waaronder vier grandslams, kon Courier zich de laatste jaren nog maar zelden opladen. Hij had het circuit al eerder gerelativeerd door in een bermuda-short op de Grand Slam Cup te verschijnen, omdat hij dat miljoenenfeest als een vakantietrip beschouwde. Opzien baarde Courier ook door tijdens de ATP Masters in Frankfurt een boek te lezen tijdens de pauzes in zijn partij. Als een filosoof, die even was vergeten dat het publiek hem slechts adoreerde als hij zweette. Voor die tennisser nam zelfs de coach met wie Courier zo'n groot contrast vormde zijn hoed af. "Courier is de eerste om toe te geven dat hij geen begenadigd talent was", zei McEnroe. "Maar hij heeft het maximale uit zijn spel gehaald."

( a d v e r t e n t i e s )