NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

HANS BEEREKAMP
Na een surprisevoorstelling van David Lynch' Lost Highway tijdens het International Film Festival Rotterdam 1997 bleven de bezoekers min of meer in verwarring achter. Dat Lynch een broertje dood heeft aan kloppende plots, en begin, midden en einde van een verhaal liefst in een willekeurige volgorde plaatst, was geen verrassing meer.

Ook heeft Lynch wel eens bekend dat hij elke scène in zijn films van tevoren tot in details droomt. Eerdere Lynch-films als het sublieme Blue Velvet, de cult-hit Wild at Heart en de op zijn eigen tv-serie gebaseerde Twin Peaks: Fire Walk with Me worden gekenmerkt door een grimmig surrealisme en de logica van een nachtmerrie.

Maar zo bont als in Lost Highway had Lynch het nog nooit gemaakt. Het eerste deel van de film, vormgegeven als een ascetische Zen- oefening, is een wonder van sober vernuft. In een kale villa, badend in rood-oranje licht krijgt een paar (Bill Pullman en Patricia Arquette) videobanden in de bus gestopt, waarop eerst de buitenkant van het huis, en dan zelfs hun eigen slaapkamer te zien valt. Het wordt nooit duidelijk wie de stalker is, maar deze episode eindigt met een gruwelijke moord in de huiskamer, en Pullman in de gevangenis. Daar wordt zijn plaats in de cel op een nacht op mysterieuze wijze ingenomen door een automonteur, die prompt vrijgelaten wordt. Als in een associatieve film van Buñuel volgt Lynch steeds een andere verhaaldraad, met veronachtzaming van het voorafgaande. Via onnaspeurbaar wonderlijke gebeurtenissen blijkt er toch een systeem te zitten in de persoonsverwisselingen. Maar wie probeert de logica te vinden, komt bedrogen uit. Het is raadzamer je mee te laten slepen door de betoverende buitenkant van de film, die met geluiden en beelden een onheilspellend universum oproept.

Uiteindelijk gingen er in Nederland toch nog zo'n 50.000 mensen in de bioscoop kijken naar Lost Highway, die wijd uiteenlopende recensies kreeg. Sommigen vonden het de nieuwe kleren van de keizer, anderen een baanbrekend experiment. Ik weet nog steeds niet precies wat ik ervan moet vinden, maar de film is me wel dierbaar, meer dan de gemakkelijke rechtlij nigheid en sentimentaliteit van de erop volgende Lynch-film, The Straight Story. Die film kan hij niet gedroomd hebben.

Lost Highway (David Lynch, 1997, VS), vrijdag, Ned.3, 23.18u.