NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

EDO DIJKSTERHUIS
Met het krimpen van het aantal mensen dat de Tweede Wereld Oorlog zelf meemaakte, heeft het herdenken van die oorlog een steeds algemener karakter gekregen. Onder het motto 'Nooit weer' discussiëren scholieren vooral over racisme en discriminatie, waarbij de verschrikkingen van de concentratiekampen dienen als historisch ijkpunt.

Maar voor velen van een generatie die nooit oorlog heeft meegemaakt, is die oorlog van een halve eeuw geleden even abstract als de tachtigjarige oorlog of de Russische revolutie.

De makers van War... what is it good for? beseften dat er qua zeggingskracht niets gaat boven een ooggetuigenverslag. Voor hun documentaire, die vanavond wordt uitgezonden door Veronica, brachten zij drie groepen scholieren uit Amsterdam, Berlijn en New York in contact met oorlogsveteranen uit hun eigen land. Zo vertelt Auschwitz- overlevende Louis de Wijze de leerlingen van het Calandlyceum hoe hij in het concentratiekamp werd ontdaan van zijn menselijkheid: eerst kleren inleveren, daarna lichaamshaar afscheren en tenslotte werd hem een nummer op de arm getatoeëerd. De Berlijnse scholieren bezoeken concentratiekamp Sachsenhausen met Wehrmacht-veteraan professor Eberhard Helms die zijn ontwikkeling van nationaal-socialist tot democraat uit de doeken doet. En de Amerikaanse studenten van de Militaire Academie Fordham University gaan onder leiding van een oud-strijder naar een oorlogsmonument in hartje New York. Wat vooral opvalt is het verschil tussen de Amerikanen en de Europeanen. De Amerikaanse kadetten leggen de nadruk op de militaire aspecten van de oorlog. Memorial Day betekent voor hen het herdenken van oud-strijders en de glorie van een gewonnen oorlog. Dat de door een van hen gemaakte opmerking 'I just follow orders' griezelig dicht bij 'Befehl ist Befehl' ligt, ontgaat ze blijkbaar volledig.

De Nederlanders en Duitsers zijn zich iets meer bewust van de ideologische achtergronden van de oorlog. Vooral de Berlijnse jeugd betoont zich geëngageerd en vraagt zich af hoe iemand kan worden meegesleurd door een totalitair regime. De houding van de Amsterdammers is daarbij vergeleken nogal mat. Veel verder dan 'Veel van die Nazi's ofzo zeggen dat dat van Anne Frank niet waar was ofzo...' komen ze niet.

Maar dat gebrek aan diepgang is meer de schuld van de programmamakers dan van de ondervraagden. Zij goten het onderwerp namelijk in een hip hedendaags jasje met veel onrustig camerawerk, split-screens en galmende gitaarpop op de achtergrond. In plaats van 'een genuanceerd beeld van alle facetten van deze historische gebeurtenissen' zoals de documentaire door Veronica zelf wordt getypeerd, is War...what is it good for een licht informatieve videoclip geworden. Ook de lengte van het programma, krap een kwartier, lijkt op maat gesneden voor de gemiddelde zapjongere. Het is zeer de vraag of hiermee het historische gat tussen hedendaagse jongeren en de Tweede Wereld Oorlog wordt verminderd. Volgend jaar misschien toch maar weer Het Meisje met het rode Haar?

War... what is it good for?, Veronica, 20.10-20.30u.