NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Wat is er zo vervelend aan politiek correct? En is het politiek correcte standpunt soms niet het juiste? Ik dacht daarover na tijdens het praatprogramma Babylon, waar mannen in de beklaagdenbank zaten voor de verkeerde verdeling van arbeid en zorg tussen man en vrouw. Allemaal sprongen ze in het gelid, als ze werden overhoord door gastheer Kefah Allush. Ja, werk en zorg moesten beter gedeeld worden en de man moest nu eens echt veranderen, want mannelijkheid was helemaal fout.

Ik vroeg me af hoe het zat met professor Wim Groot uit Maastricht. Keurig vertelde hij in cijfers hoe slecht het er voor stond met de vrouwen in Nederland. Weinig leidinggevenden onder vrouwen, en ze hadden een veel lager inkomen. En heel weinig vrouwelijke hoogleraren. Slechts vijf procent en daarin lag Nederland ver achter op het buitenland. Zou hij zelf zijn functie niet beschikbaar moeten stellen bij zulk groot onrecht, vroeg ik me af? Waarschijnlijk geldt al zijn goede raad alleen voor de generatie die na hem komt, die van de assistenten en medewerkers. Ik weet toevallig dat wetenschappelijke publicaties van groot belang zijn bij hoogleraarsbenoemingen en het gemiddelde onder vrouwen ligt veel lager dan onder mannen. Waar het aan ligt? Te veel zorgtaken voor vrouwen? Moet voortaan de publicatie-eis voor vrouwen met vijftig procent worden verlaagd zodat ze gelijk komen met mannelijke kandidaten? Moet minder hard werken extra worden beloond door de werkgever? Wie elke vrijdag met het kind naar de dierentuin gaat, komt in de directie? Interessant dilemma waar Allush niet aan toe kwam want hij moest ook nog praten met een mannenworkshopleider die het 'thema afwezige vader' wilde accentueren. De show zat vol progressief popelende gasten die Allush nog moest spreken.

Professor Groot zei ook dat vrouwen in het management meer talent hebben dan mannen. Het bedrijfsleven investeert minder in vrouwen en er zijn er ook veel minder in de top dus alleen de allerbeste vrouwen halen het. Niet alleen Groot, alle mannen roepen het om het hardst en zijn er meer van overtuigd dan vrouwen zelf: vrouw in de top = getalenteerder en beter dan man. Daarom belegde iedereen in Nina Brink.

Maar ik ken heel wat supergetalenteerde vrouwen die helemaal geen zin hebben in management omdat ze andere dingen in het leven belangrijker vinden, zorg bijvoorbeeld. Ze krijgen een kind, gaan minder werken en met dat werk zijn ze tevredener dan mannen, typisch Nederlands patroon. Het gezinsconservatisme - ouders, vrouwen, moeten zoveel mogelijk zelf voor hun kinderen zorgen - zit hem niet alleen in de man maar ook in de vrouw. Het vervelende aan politieke correctheid is de oneerlijkheid. Je ziet mensen iets anders zeggen dan ze denken. Ze doen grote moeite om bij zichzelf een nieuw wereldbeeld in te pompen dat geheel haaks staat op de dagelijkse praktijk. De deling van arbeid en zorg is zo'n saai televisie-onderwerp omdat iedereen het roerend eens is. Polderconsensus. Aan J. Greven, oud-hoofdredacteur van Trouw en directeur bij PCM, tevens uitgever van NRC Handelsblad, werd gevraagd waarom er zo weinig vrouwen in de top bij PCM zaten. Greven beantwoordde die vraag niet maar stapte handig over op het onderwerp zorg waar heel wat misstanden zijn met vrouwen. Vrouwen verdienen daar te weinig, schande. Allush liet hem begaan, want hij had meteen een bruggetje naar zorgspecialist en Kamerlid Rob Oudkerk die owee - ooit gezegd had dat vrouwen in managementposities even hanig werden als mannen. Hoe kon hij zo stom zijn? Maar hij redde zich er keurig uit. "Ik ga mezelf niet vrijpleiten", zei hij. Hij had veel last van zijn eigen hanige gedrag en hij bestreed dat in zichzelf. Het werd mij duidelijk. Deze uitzending zat vol met mannen, zo ambitieus en vlijtig in hun werk, dat ze in vrouwen waren veranderd. Probleem opgelost, niets aan de hand in Nederland.