NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Wie als eerste een internetadres registreert, zit op een goudmijn. Tenzij de rechter anders bepaalt. Het bedrijfje NameSpace legt zich - uit 'idealistische' motieven - niet neer bij de recente nederlaag tegen Unilever.

Door SERVAAS VAN DEN BOSCH

ROTTERDAM, 29 APRIL. Het oordeel van de rechter was "ongenuanceerd" en dus gaat NameSpace in beroep, zegt directeur Gijs Graafland. Kort geleden moest zijn bedrijfje 25 internetadressen afstaan aan Unilever, omdat het daarvoor merknamen van het levensmiddelenconcern had gebruikt, zoals Glorix, Cup-a-Soup en Calvin Klein.

Graafland pikt het niet. Wat hem betreft geeft de rechter houders van merknamen al te snel gelijk als het om zogeheten domeinnamen gaat. Een adres bijvoorbeeld als BlueBand.nl - waar Unilever een van zijn merken margarine aanprijst - zou toch met even veel recht kunnen worden geclaimd door een groep karateka's met blauwe band?

De 37-jarige directeur van NameSpace noemt zichzelf idealist en internetstrateeg. Doel van zijn bedrijf is, zegt hij, internet teruggeven aan de consument. Daartoe heeft hij sinds de oprichting van zijn bedrijf, begin 1999, inmiddels 18.000 domeinnamen laten registeren. Dan kunnen snode ondernemingen die niet ten eigen gerieve uitbaten.

Juristen denken anders over de intenties van NameSpace. Het is "een ordinaire domeinkaper", vindt Bas Kist van merkenbureau Shield Mark in Amsterdam. Ook Joris van Manen, de advocaat van Unilever in het geding tegen NameSpace, zegt te twijfelen aan de goede bedoelingen van Graafland. De rol van de consument op internet vergroten? "Vooralsnog heeft hij geen enkele stap in die richting gezet."

NameSpace is een van de zevenhonderd Nederlandse bedrijven die, al dan niet bona fide, domeinnamen registreren. Niet zozeer registratie als wel de verkoop van gewilde domeinnamen is een goudmijn gebleken. Zo maakte World Online eergisteren nog bekend een miljoen gulden te betalen voor de domeinnaam www.voetbal.nl. Gijs Graafland - ooit verpleegkundige, maar al "sinds 1983 in de IT"- runt het bedrijf vanuit een sjofel kantoorpand op een industrieterrein in Amstelveen. Vijf medewerkers helpen hem met het realiseren van zijn 'idealen'. Dat gebeurt met behulp van schimmige financiers en een curieuze eigendomsstructuur.

Wie hem aan de minimaal 450.000 gulden heeft geholpen die registratie en behoud van 18.000 domeinnamen moet hebben gekost wil Graafland niet zeggen. Opmerkelijk is dat hij daarvoor een woekerrente van 15 procent zegt te betalen. Beherend vennoot van NameSpace is de stichting Orleans, waarvan Graafland enig bestuurder is. De stichting werpt zich op haar eigen website in tenenkrommend proza op als bemiddelaar tussen financiers en kapitaalzoekers op het gebied van nieuwe media.

NameSpace registreert niet alleen domeinnamen, het tracht ze volgens advocaat Van Manen ook voor veel geld te verkopen. Unilever kreeg de betwiste internetadressen aangeboden voor 5.000 euro per stuk (ongeveer 11.000 gulden per stuk). Daarnaast verkoopt NameSpace advertentieruimte op de sites die het beheert.

Merkenrechtdeskundige Kist twijfelt daarom des te meer aan de rol van NameSpace als voorvechter van het consumentenbelang op internet. "Ik zou geneigd zijn ze te geloven als ze alleen generieke namen gebruikten. Maar met registratie en verkoop van merknamen lijken ze puur op geld uit."

Volgens Graafland laat realisatie van zijn idealen zich goed verenigen met een commerciële werkwijze. "De schoorsteen moet roken." En als daarvoor verkoop van meer domeinnamen nodig is, dan gebeurt dat.

Snel en makkelijk rijk worden - nee, dat is de opzet niet. "Ik draag een pak van 150 piek van de Marka en rijdt een Golfje. Wij zijn geen Nina Brinks en hoeven geen villa in Brasschaat. Ik wil alleen niet op het einde van de maand in onzekerheid zitten omdat ik toevallig iets goeds probeer te doen."

Graafland erkent dat hij nog geen voorbeelden kan geven. "Maar Keulen en Aken zijn ook niet op een dag gebouwd."