NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

DANA LINSSEN
Op de markt in Tanzania, waar de 18-jarige Helge uit Almere voor het eerst in zijn leven geroosterde geitenkop eet (een plaatselijke delicatesse), spreekt hij zichzelf moed in door te zeggen: "Het is niet eens smerig. Het is het idee." Maar hij neemt maar een lafhartig klein hapje.

Helge is de hoofdpersoon van Superland, een nieuwe documentaireserie voor de jeugd die de VPRO op zondagochtend uitzendt. Het uitgangspunt doet denken aan eerdere programma's waarin kinderen tijdelijk van huis (en daarmee ook een beetje van leven) ruilden. Van de stad naar het platteland en andersom, een weekje in het huis van je allochtone buurman, of zelfs helemaal naar Rusland of Turkije. Die nieuwsgierigheid naar hoe kinderen van je eigen leeftijd maar met een andere levensstijl of culturele achtergrond leven, ligt ten grondslag aan de meeste documentaires die voor kinderen worden gemaakt. Sommigen doen dat heel precies volgens informatieve en educatieve richtlijnen, anderen zijn impressionistischer of subjectiever.

In de eerste aflevering van Superland trekt Helge op aanraden van frietbakker Joop de wijde wereld in, omdat 'drie keer per week boerenkool met worst gaat vervelen'. Wat een cliché! Zou het elders in de wereld leuker zijn? Dit het-gras-is-altijd-groener-aan-de- overkant-principe doet de semi-moralistische uitkomst vermoeden dat na een dieet van geroosterde geitenkop (en denk je eens in wat Helge in China - gebakken hond? - te eten zal krijgen) dat bord met stamppot zal smaken als nooit tevoren. Na afloop van zijn verblijf in Tanzania had het even gescheeld of Helge had verzucht dat het-klokje-thuis-toch- maar-mooi-als-nergens-anders-tikt. Maar er moeten nog Indiase tempels worden bezocht, sleetje gegleden in winters Moskou en basketbal gespeeld in New York. In Tanzania wordt Helge rondgeleid door de negenjarige Marinka, en het is misschien wel het verschil in belevingswereld tussen iemand van de basisschoolleeftijd en een adolescent, die doet vermoeden dat Helge extra door de knieën is gegaan. Dat is vloeken in de kerk volgens de commissioning editor voor kinderfilm aan het Deense Film Instituut, die tien geboden formuleerde voor het maken van 'Doc for Kids'. Het derde gebod is misschien nog wel het belangrijkste: "Laat het genre over aan uw collega's als u zich uw eigen jeugd niet meer kunt herinneren." Waarschijnlijk is dat wat Helge (maar in zijn voetsporen natuurlijk vooral programmamakers Marc Braun en Sjoerd van den Broek) parten speelt: hij lijkt wel een oude man. En dan eentje die denkt dat kinderen alles vies en eng vinden en dat het grappig is als jij daarom alles overdreven vies en eng vindt. Marinka gaat gewoon slapen als ze op safari zijn, Helge sluipt naar buiten en is vervolgens minutenlang in beeld met een zaklantaarn in de duisternis, zodat we niets over Tanzania te weten komen, niets over het natuurpark en niets over hoe bijvoorbeeld Marinka het vond om 's nachts zoveel geluiden en geritsel te horen toen ze pas in Tanzania woonde. Diezelfde behoudende mopperigheid is ook de voornaamste karaktertrek van Keepvogel, de hoofdpersoon van de gelijknamige animatieserie van Wouter van Reek. Keepvogel is een kraai met een rood manteltje, een soort kruising tussen een vogel, een vogelverschrikker en Roodkapje, maar hij kan niet vliegen, alleen met opgetrokken schouders door het leven sjokken. Zijn vriendje, het hondje Lupus Wolfram Tungsten, heeft wel altijd een goed humeur, die wil tenminste nog wel eens in het bos gaan spelen. Maar als Keepvogel een slecht humeur heeft, hoed je dan maar. Er is een nog meer verzuurde tante voor nodig om hem in de laatste aflevering tot inzicht te brengen. Mopperkonten die spreekwoordenwijsheden debiteren voor kinderen, daar zou je bijna iets moralistisch van gaan vinden.

Keepvogel, zaterdag, Ned.3, 18.07-18.15u.

Superland, zondag, Ned.3, 10. 35-11.00u.