NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

"KLAAR VOOR ACTIE en verandering." Aldus kondigde Frankrijks premier, Lionel Jospin, begin deze week een omvangrijke kabinetsherziening aan. Met één oog op de straat en een ander oog op de presidentsverkiezingen van 2002 werden oude zwaargewichten opnieuw in stelling gebracht en nieuwe namen aan het kabinet toegevoegd.

In totaal kwamen er vier nieuwe ministers en vier nieuwe staatssecretarissen (onder wie een voor de portefeuille 'economie van de solidariteit') om de politieke bondgenoten in de coalitie van groenen, communisten en sociaal-democraten tevreden te stellen. Zal het werken? Sinds het gedwongen vertrek van de flamboyante Dominique Strauss-Kahn, die vorige herfst terugtrad als minister van Financiën na beschuldigd te zijn van het indienen van onjuiste declaraties, hapert het Franse kabinet. Met de economie gaat het goed, de economische groei is hoger dan in Duitsland en het bedrijfsleven bloeit. Maar structurele hervormingen die dringend gewenst zijn om Frankrijks economie slagvaardiger te maken, blijven achterwege. Intussen beginnen in Duitsland het degelijke begrotingsbeleid van minister Eichel (Financiën), de afloop van de overnamestrijd om Mannesmann, de onverwachte bereidheid tot loonmatiging van de machtige vakbonden en de aangekondigde belastinghervorming waardoor het aandeelhouderskapitalisme ruimere mogelijkheden krijgt, hun vruchten af te werpen.

ZO NIET IN FRANKRIJK. Drie hervormingsprojecten zijn daar de afgelopen weken gesneuveld. Premier Jospin kwam met een plan om het Franse pensioenstelsel, dat is gebaseerd op een omslagsysteem, om te vormen tot een systeem van kapitaaldekking. Maar na felle protesten van de vakbonden trok Jospin zijn plannen schielijk in en verklaarde hij het huidige, failliete systeem tot een onaantastbare verworvenheid van de Franse cultuur.

Twee andere hervormingen - van de archaïsche Franse belastingdienst en van het monolithische onderwijssysteem - liepen eveneens stuk op de macht van de vakbonden. Na een flinke demonstratie in Parijs trok Jospin de plannen in en ontsloeg hij de verantwoordelijke ministers van Financiën en van Onderwijs. De publieke sector wordt in Frankrijk nog altijd gecontroleerd door de vakbonden en die vormen een bolwerk van oud-links. Ook al vertegenwoordigen ze slechts een minderheid van de werkende bevolking, zolang ze er niet voor terugdeinzen om hun macht via de straat kenbaar te maken, lopen hervormingen stuk.

In het nieuwe kabinet-Jospin komen twee door de wol geverfde politici terug. Op onderwijs Jack Lang, als minister van Cultuur onder president Mitterrand de coryfee van intellectueel links van de rive gauche. Lang, de man van meeslepende projecten en het nationalistische cultuurbeleid, moet nu de communistische onderwijsbonden proberen te temmen. Voor de politieke toekomst is de wederopstanding van Laurent Fabius interessant. Fabius gold in de jaren tachtig als het Franse politieke wonderkind. Maar na het schandaal met HIV-besmet bloed was hij op een zijspoor be land. De oud-premier uit de tijd van Mitterrand en oud-rivaal van Jospin om het leiderschap van de socialistische partij, komt terug in het kabinet als minister van Financiën.

FABIUS GELDT in Frankrijk als een pragmatische hervor mer. Hij heeft gepleit voor verdere belastingverlagingen en beheersing van de overheidsuitgaven. Daarvoor bestaat met de enorme meevallers dankzij de aantrekkende economie volop ruimte. Zijn grootste uitdaging is de hervorming van de Franse overheidsbureaucratie en liberalisering van de staatssector. Daarvoor zal Fabius alle steun van het vernieuwde kabinet- Jospin nodig hebben. Maar de aanwijzingen dat Jospin, in de lange aanloop naar de presidentsverkiezingen van 2002, bereid is de onvermijdelijke confrontatie met de greep van de vakbonden op de publieke sector aan te gaan, zijn vooralsnog schaars.

( a d v e r t e n t i e s )