R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
F I L M V O O R A F :
Onverdraaglijk speels en saai
Mark Duursma
Robin Williams ontleent zijn succes als acteur aan hetzelfde principe. Kraaiend van plezier springt hij door zijn films, altijd bereid om met zijn waterige oogjes het sentiment aan te spreken. Dat het samengaan van Spielberg en Williams in Hook (1991) leidt tot een overdaad aan speelsigheid, hoeft dus niet te verbazen. Onverdraaglijk speels is Hook. En tegelijk vreselijk saai, want regisseur en hoofdrolspeler zijn alleen maar bezig om hun blijf kind- credo uit te dragen. Hun aanvulling op het Peter Pan-gegeven is de ultieme verbeelding van de speelse geest in een volwassen lichaam. Williams speelt een ambitieuze advocaat met te weinig tijd voor zijn zoon en dochter. Gedwongen door de ontvoering van zijn kinderen door kapitein Hook (Dustin Hoffman, zijn pruik in Tootsie was beter) keert hij terug naar Neverland en naar zijn jeugd als Peter Pan. Met hulp van de Lost Boys (wee de volwassene die bij die naam denkt aan een succesvol computerbedrijf te Amsterdam) en Tinkerbell (Julia Roberts, de eerste fee met kort haar), hervindt hij zijn oude kracht (lees: fantasie), verslaat hij Hook en brengt hij zijn kinderen als gelouterde vader terug naar hun moeder. De boodschap wint van het vermaak. Pas na anderhalf uur inleiding en voorbereiding - veel rennen en vallen met een opgewekt muziekje erbij - keert de gehaaide advocaat terug naar zijn zalige kindertijd. Pas dan kan Williams alias Pan zijn mosgroene maillot aantrekken en weet hij weer hoe hij moet vliegen. Het geheim is het denken van een 'happy thought', en in dit geval is dat natuurlijk de gedachte aan kinderen. Dat herinnert aan Williams in zijn enige aanvaardbare rol, die van Garp in The World According To Garp. Waar hij geen groter genoegen kent dan kijken naar zijn slapende kinderen. Met waterige oogjes, dat spreekt.
Hook (Steven Spielberg, VS, 1991), Net5, 20.30-23.00u.
|
NRC Webpagina's
9 MAART 2000
|
Bovenkant pagina |