NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Heeft Bart Vos nu wel of niet de top gehaald? Een onderwerp waar de televisie niet uit is gekomen omdat de details beter op schrift afgewogen kunnen worden. Beelden ontbreken en de kijker verdrinkt al gauw in de, in verschillende actualiteitenrubrieken uitgewisselde, argumenten. Bovendien heb ik nergens een confrontatie gezien tussen Bart Vos en Mariska Mourik die hem van leugens beschuldigde. Wilde Vos niet samen met Mourik in de uitzending? B&W plaatste tegenover Mourik een ander lid van de ploeg van Vos die er ook niet zoveel van kon zeggen omdat hij indertijd veel lager zat dan het tweetal.

Het boek van Mariska Mourik over bergbeklimmen zou geen televisie- aandacht hebben gehad als de veel bekendere naam Bart Vos er niet in was voorgekomen. Vos werd nationaal beroemd omdat hij als eerste Nederlander de Mount Everest zou hebben beklommen, in 1984. Niemand heeft dat met eigen ogen gezien en volgens Mourik, die meeging als cameravrouw, heeft hij het ook nooit echt gedaan. Nu schijnt er een permanente file van waaghalzen naar die bergtop te gaan. Maar toen werd de hoogste eer van die tijd aan Vos bewezen: een heuse persconferentie op Schiphol met het NOS journaal erbij, ook al was het geen internationaal record.

Gisteren werd die uitzending nog eens herhaald op Nova. Hij zei toen dat hij er vijf minuten had gestaan om snel daarna weer af te dalen. "Ik had me erop voorbereid dat het een keerpunt in mijn leven zou worden en het was gewoon niks", zei hij toen. Volgens Mourik was het echt niks omdat hij op 400 meter afstand van de top was blijven steken. Dat maakt inderdaad niet zoveel verschil uit in inspanning maar in de topsport gaat het om seconden en centimeters. De interviewer vroeg toen nog waarom hij geen officieel certificaat had als bewijs - het doelpunt was dus niet goedgekeurd door de scheidsrechter - maar voegde er haastig aan toe dat hij Vos geloofde. Hollanders onder elkaar. Zou het nu anders gaan? Waarschijnlijk niet. We willen graag winnen.

Mij lijkt dat alleen een officieel bewijs moet tellen en als hij dat niet heeft, pech gehad. Zonder zo'n certificaat blijven twijfels gerechtvaardigd. Zo werkt het in de sport. Dat geldt ook voor de tweede Himalayatop met die onuitspreekbare naam die hij ook bestegen zou hebben zonder achteraf een certificaat te krijgen. De discussie gaat dus om de vraag of al die Nederlandse aandacht voor hem terecht was. Zijn boeken en verhalen zijn er niet minder spannend door. Voor entertainment en televisieroem hoef je geen certificaat te hebben.

Bij de affaire Croiset-Fassbinder was het strijdpunt ook niet meer te herkennen door de kluwen vechtenden. Het was een vreugdevuur der ijdelheden. Iedereen die zich erop stortte, kreeg gegarandeerd aandacht. Harry Mulisch heeft nu voor een feestelijke verlenging gezorgd door er een fictieboekje over te schrijven voor de Boekenweek. Freek de Jonge protesteerde en een nieuwe tweestrijd is ontstaan. Jules Croiset had zichzelf ontvoerd en dreigbrieven gestuurd naar onder andere het gezin De Jonge om aan te tonen dat er sprake was van een nieuwe golf antisemitisme. Nu heeft De Jonge gedreigd met boekverbranding, waarop Mulisch een vergelijking maakte met Goebbels en dinsdagavond zullen de twee op het zelfde Boekenbal aanwezig zijn, Mulisch als belangrijkste schrijver en De Jonge als cabaretier. Het wordt groots theater en beide tweekampers zijn van te voren al uitgebreid aan het woord geweest.

Trots troonde Mulisch gisteren bij Barend en Van Dorp aan tafel, twee dagen eerder was De Jonge te gast. Van Dorp citeerde gisteren een interviewuitspraak van Mulisch dat Croiset twee joodse ouders zou hebben. Dat klopt niet. De grote schrijver keek alsof het om een pluisje op zijn jas ging. "Oh, dat wist ik toen niet. Naderhand heb ik dat gehoord", zei hij. Het interview was er toen niet minder om, want het was echt Mulisch die het gaf. Gisteren mocht hij zijn oordeel geven over de paus en de nieuwe morele golf in de wereld. Stof dwarrelde.