NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

BERNARD HULSMAN
Het is niet onmogelijk, maar wel moeilijk om zonder videoclip een hit te halen. Toch lijken videoclips in veel gevallen meer dan alleen een reclamefilmpje voor een cd. Videoclips zijn namelijk vaak opzettelijk onaangenaam, terwijl reclamefilmpjes, met uitzondering van ideële spotjes die de één of andere misstand aan de kaak stellen, niemand opzettelijk willen mishagen.

Vooral de late MTV-uurtjes, vaak gewijd aan 'alternatieve muziek', zijn een aaneenrijging van lamlendige filmpjes. Veel 'alternatieve video's' laten muzikanten zien die zichtbaar gebukt gaan onder het leven, en, meestal terecht overigens, weinig plezier beleven aan hun muziek. Waarschijnlijk zijn deze filmpjes bedoeld voor sombererende jongelingen, zodat ze uiteindelijk toch weer niet meer zijn dan reclamefilmpjes voor een heel speciale doelgroep.

Maar sommige 'alternatieve videoclips' moeten zelfs voor de depressiefste puber nog te zwaarmoedig zijn. Natural Blues van Moby is zo'n filmpje. Deze video, die wonderlijk genoeg ook buiten het deprimerende reservaat van de alternatieve muziek is te zien op MTV en zelfs op TMF, wordt beheerst door ouderdom en dood.

Natural Blues speelt zich af in een kaal, vies bejaardentehuis, dat sprekend lijkt op een verschrikkelijk oord voor geestelijk gehandicapten in landen als Roemenië. In een lange, verveloze gang hangen overal haveloze bejaarden, de een nog rimpeliger en smoezeliger dan de andere. Ze kijken naar tv's. Dan komt een oude, kale man vol ouderdomsvlekken in beeld. Fans herkennen in hem onmiddellijk een oud gemaakte Moby. De stokoude Moby zit in een rolstoel en wordt door een dikke, zwarte verpleger naar een aftandse tv-kamer gebracht. Hier slaat hij een foto-album op, met foto's van de jonge, huidige Moby. Op de tv, die ook al beelden van Moby in zijn gloriedagen toont, staat een vrouwenbeeldje in een witte jurk. Ze verandert in een bewegend wezen dat Moby in haar armen meeneemt en verdwijnt in een zee van licht. In het laatste beeld van Natural Blues houdt het witte, engelachtige wezen een blozende baby omhoog.

De veganist Moby heeft ongetwijfeld een opwekkende bedoeling met Natural Blues, maar alleen degenen met een rotsvast geloof in reïncarnatie kunnen na de troosteloze parade bejaarden troost putten uit de baby. De rest kijkt naar zijn eigen onvermijdelijke verval.

Into The Void, de nieuwe clip van Nine Inch Nails is al even ongenadig. Deze video bestaat hoofdzakelijk uit zeldzaam extreme close- up opnamen van een hoofd en andere lichaamsdelen. De vlak langs de huid scherende camera heeft het lichaam onherkenbaar veranderd. Haren vormen een vreemd oerwoud, een gesprongen ader in een oog is een rode rivier in een sneeuwlandschap en een neus een rooiïge maanvlakte vol oneffenheden.

Luchtopnamen maken de wereld mooi: alles, van de Bijlmermeer tot verkeersknooppunten, ziet er vanuit een niet al te hoog vliegend vliegtuig schitterend uit. Van extreme close-ups zou je hetzelfde effect verwachten. Maar de beelden van Into The Void zijn even fascinerend als gruwelijk, vooral als de camera treiterend lang blijft hangen bij een pukkel die zich voordoet als afgrijselijke gele berg. De video van Nine Inch Nails is een aanvulling op die van Moby en laat zien dat het lichaam niet alleen in de toekomst, maar ook nu al gammel, smoezelig en weerzinwekkend is.