NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

De politie haalde gisteren zes kinderen uit het huis van een bejaarde vrouw in Hoogvliet. Ze gingen al maanden niet naar school.

Door onze redacteur SHEILA KAMERMAN

HOOGVLIET, 3 FEBR. De Geest had het aangekondigd, dus zijn Byron (13) en Jeanette (12) niet geschrokken, zeggen ze. Jeanette: "De Geest zei dat het grote mannen zouden zijn. En dat was ook zo." Acht politiemannen van een speciale eenheid gingen gistermorgen rond tien uur de bejaardenwoning binnen van tante Mildred Isidora in Hoogvliet. Samen met medewerkers van de raad voor de kinderbescherming, jeugdhulpverleners en een kinderpsychiater van het RIAGG. In een paar minuten was het voorbij.

Terwijl tante Mildred en haar vijf vrouwelijke volgelingen werdeden van de kinderen, droeg de politie de zes gillende en huilende kinderen naar buiten en zette ze snel in het busje dat klaarstond. Hun moeders hadden nauwelijks tijd om zich te verzetten.

De kinderen en volwassenen zaten al sinds 5 december in de lege woonkamer op de grond. Het enige meubelstuk was een witte plastic tuinstoel voor de Antilliaanse 'tante Mildred' (59). Mildred ziet zichzelf als 'de uitverkorene' van 'De Geest'. Met een aantal volgelingen, waaronder de moeder van Byron en Jeanette, sloot ze zich op in haar woning. Volgens Mildred waren ze allen ernstig ziek. Biddend en zingend wachtten ze op goddelijke genezing.

Wendell van Hoop, de vader van Byron en Jeanette, maakte zich grote zorgen om de geestelijke en lichamelijke gezondheid van zijn kinderen. Hij alarmeerde eind december de politie en de raad voor de kinderbescherming. Die namen de zaak serieus, maar zeiden niets te kunnen doen omdat het niet ging om een levensbedreigende situatie. Bovendien waren de moeders aanwezig en stonden de kinderen dus onder ouderlijk toezicht.

Volgens een woordvoerder van de raad voor de kinderbescherming is nu ingegrepen omdat de kinderen "ernstig in hun ontwikkeling werden bedreigd". Er viel nauwelijks met ze te praten. Ze gingen niet naar school en de moeders handelden niet in het belang van hun kinderen.

Emmy Kooijman, de zus van de moeder van Byron en Jeanette, en Wendell waren gisteren op van de zenuwen. Vanaf half elf 's morgens wachtten ze bij de raad voor de kinderbescherming in Rotterdam op Jeanette en Byron. "Ik wou dat mijn hart ophield met zo hard te bonzen", zegt Emmy. Het duurt lang, de kinderen worden eerst onderzocht. Dan komen ze rond het middaguur op sokken de wachtkamer binnen. Ze kijken naar de grond. Byron klemt een bijbel stevig tegen zich aan. Vader en tante drukken de kinderen geëmotioneerd tegen zich aan. Tranen lopen langs Wendells wangen. De kinderen reageren nauwelijks. Jeanette hangt slap in haar tantes armen. Byron houdt zich emotieloos in de omhelzing van zijn vader. "Wat zijn jullie mager geworden", fluistert Emmy.

Praten heeft geen zin. Ook de behandelend psychiater stuit op hun rotsvaste geloof in de Geest. "Jullie hadden ons nooit weg mogen halen", zegt Jeanette boos. "Zo worden we niet beter." Voortdurend bladeren ze in de bijbel om hun woorden kracht bij te zetten met citaten. "Je moet op jezelf vertrouwen, niet op tante Mildred of op de Geest", houdt hun tante hen voor. "Ik vertrouw op de Geest", zegt Jeanette fel. "Die geeft mij wijsheid." Ze vouwt haar handen en begint te bidden.

De kinderen weigerden gisteren te eten en te drinken. Het lekkers dat tante Emmy heeft meegebracht blijft in de tas. "Byron, jij hield toch zo van chips", zegt Emmy. "Mensen vergiftigen zichzelf met hun eten", zegt hij. Byron wil alleen het "speciaal bereide" eten van tante Mildred, waar hij beter van wordt. Volgens tante Mildred is zijn alvleesklier ziek. "Jullie zijn helemaal niet ziek", zegt Wendell. "Jullie waren altijd kerngezond."

Emmy en Wendell vinden dat de raad veel te lang heeft gewacht met ingrijpen. "Ze wisten al weken hoe de situatie ervoor stond", zegt Emmy. "Je kunt kinderen niet zo lang laten verkommeren. Pas als het in de krant staat en op de televisie komt, komen ze in actie." De woordvoerder van de raad ontkent dat stellig. "We moeten eerst zorgvuldig onderzoek doen. Alleen als we zeer overtuigende feiten aandragen, tekent de kinderrechter een voorlopige ondertoezichtstelling en kunnen we kinderen weghalen. Een situatie als deze, waarbij er sprake lijkt van sektevorming, is bovendien heel uitzonderlijk." De vier jongste kinderen (4, 5, 6 en 7) zijn ondergebracht in een tehuis.

Byron en Jeanette krijgen professionele hulp. Ze moeten worden 'gedeprogrammeerd'. "Als ze weer in hun normale doen zijn, vang ik ze samen met Wendell op", zegt Emmy tegen de behandelend kinderpsychiater. Vooral Byron is een bron van zorg omdat hij oogcontact vermijdt en zich met de bijbel op schoot terugtrekt. Jeanettes felle verweer is uiteindelijk minder zorgelijk.

Wel mochten ze gisteravond bij tante Emmy op bezoek. Na een half uur vergat Byron de bijbel in de huiskamer toen hij ging computeren met zijn neef. Jeanette keek dicht tegen haar vader aan vol verbazing naar de tv waarop de inval bij tante Mildred te zien was. Ze aten allebei een bord macaroni. En het bakje snoepjes op tafel was snel leeg. "Het komt wel goed met hen", zegt Emmy.

Zie ook:

Wonen bij de Geest in Hoogvliet (29 januari 2000)

( a d v e r t e n t i e s )