NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

ELLEN DE BRUIN
King Creole is de ultieme stoere-jongensfilm. Prettig om met gepaste verbazing naar te kijken: het is alsof regisseur Michael Curtiz en schrijver Harold Robbins in 1958 nog de geestelijke ontwikkeling hadden van een doorsnee tienjarige schooljongetje wiens schattig-stereotiepe jongensboekendromen ze verbeelden.

Elvis Presley redt het vriendinnetje van de gangsterbaas die de hele stad beheerst uit de nogal loszittende klauwen van diens vriendjes. Uiteraard laat zij Elvis niet meer gaan voordat hij haar zoent, een best moderne zoen, onder de ogen van zijn klasgenootjes. Als een van hen pesterig opmerkt dat hij bloost, slaat hij die jongen net zo makkelijk op zijn bek (I ran out of other cheeks, zal hij later tegen zijn vader zeggen). Hij wordt van school getrapt, maar ja, geld verdienen kun je daar toch niet.

Elvis vraagt een meisje mee naar een feest en blijkt een hotelkamer gehuurd te hebben. Is ze boos? Nee - ze wil weliswaar niet wat hij van plan was, ze is een net meisje, maar ze blijft desondanks de rest van de film met grote hertenogen naar hem kijken, mompelend dat ze haar overweldigende liefde voor hem zelf ook niet begrijpt.

Elvis zelf maakt zich intussen vooral druk om het gangstermeisje. Ook zo lekker stoer: het idee dat er een echte liefde is opgebloeid tussen jou en de vriendin van de machtigste man in de stad, dat ze duidelijk voor jou kiest in plaats van voor die vent die haar mishandelt. En Elvis zingt. Als hij opkomt bij zijn debuutoptreden klapt alleen zijn zus, maar al na één liedje danst de hele zaal en geeft de baas van de nachtclub opdracht om zijn naam in neonletters op de gevel te zetten. De stripteasemeisjes kunnen wel naar huis; er komen toch alleen nog maar vrouwen kijken.

Elvis is niet echt slim (hij ondertekent een blanco formulier waarvan de gansterbaas zegt: dat vul ik later wel in) en met charmante glimlach en zijn stiekeme, criminele neigingen is hij eerder een blanke bolster met ruwe pit dan andersom. Maar verder is deze zwart-witfilm van halverwege de vorige eeuw heerlijk stereotiep, met een broer die zijn zus 'zus' noemt om de familieverhoudingen duidelijk te maken, een vader die zegt dat zijn dochter de conversatie maar vanuit de keuken moet volgen, een sollicitant die gewoon wanhopig roept dat hij 'die baan moet hebben', en een breed grijnzende arts die als enige in het land in staat is om een levensbedreigende operatie uit te voeren. Je zou er de Stichting Jeugdsentiment Jaren Vijftig weer voor in het leven willen roepen.

King Creole (Michael Curtiz, 1958, VS), SBS6, dinsdag, 13.35- 15.35u.