NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze correspondent MARC CHAVANNES
PARIJS, 29 DEC. Toen de storm Parijs trof met windstoten van 170 kilometer per uur stonden de balkondeuren op onze vijfde verdieping bol naar binnen. Met één extra woedeaanval van de elementen zouden de rondvliegende schoorstenen en dakpannen zich naarbinnen storten. Toen kwamen de verhuisdozen vol boeken goed van pas.

Een dam van bedrukt papier tegen de ramen bouwen is het laatste wat een correspondent aan het eind van zijn periode rest. Machteloos ziet hij zijn voormalige land zuchten onder 'de storm van de eeuw', die dinsdag werd ingehaald door 'de orkaan van de eeuw', nu vooral in het midden en zuiden van het land. De verhuizers staan op de stoep, voor een tocht naar de meest getroffen gebieden ontbreekt de tijd.

Maandagochtend vroeg leek Parijs op een dolgedraaid geluidsarchief van de hoorspelkern. Alle varianten van onheilspellende fluit- en rukwinden gierden langs de ramen en uit de schoorstenen. De losgeslagen luiken beukten op de muren. Ik waande me kapitein Walter Mitty die zijn scheepje op volle stormzee op koers brengt toen ik de gebogen ramen tegen het stormgeweld opendeed en de luiken met heldenmoed onder controle bracht.

Daarop ging het licht, dat al een half uur flakkerde, definitief uit. De regen sloeg in alle richtingen tegen de huizen aan. Het leek of de rukwinden uit alle richtingen kwamen. Op de binnenplaats vielen meters raam te pletter. Repen dakgoot zeilden voorbij. De luifel van het café op de hoek aan de overkant hing onttakeld over straat.

De onvolprezen vuilnismannen van Parijs zetten hun dagelijkse tocht voort, met groot risico voor lijf en leden - het lood en puin dat zij op hun hoofd hadden kunnen krijgen ligt nog overal op straat. De stadssnelweg langs de Seine werd direct gesloten: tientallen bomen hadden aan de beschutting van de kademuren niet genoeg gehad en lagen willoos om, in het water.

Als de eerste beelden op de televisie komen, blijkt het verkeer totaal stilgelegd te zijn. De treinen rijden niet meer, duizenden zitten gevangen op stations; de Thalys uit Amsterdam houdt moedig vol. De vliegvelden zijn dicht. De elektriciteit wordt niet overal even snel hersteld als bij ons. Overal zijn mensen door vallende bomen en schoorstenen getroffen. De doden worden die eerste dag al in de tientallen geteld.

Alle parken van Parijs zijn nog steeds gesloten. Het Bois de Boulogne is, net als de wouden rondom het Paleis van Versailles, een slagveld. In het anders druk bezochte Parc de Luxembourg, midden in de stad, liggen de bomen op stapels over elkaar heen. 'Gesloten om veiligheidsredenen' is attent maar overbodig.

Het nationale weerbedrijf Météo France staat vanmorgen in het middelpunt van de kritiek. Want ook de tweede, nog heftiger ontlading van stormkrachten hebben de weermensen onderschat. Zij lieten dinsdagavond weten dat het hard waaide in het zuidwesten, in Aquitaine en wat noordelijker langs de Atlantische kust. Een paar uur later beukten winden met snelheden van 200 kilometer per uur - men praat hier niet in windkracht 9 of 10 - over grote delen van het land.

De hoogspanningskabels van EDF liggen vanmorgen bij honderden als geknakte reuzen in de velden. Het trotse elektriciteitsbedrijf heeft hulp van de buitenlandse collega's moeten vragen om vijf miljoen Fransen zonder stroom weer licht te geven. Vóór de jaarwisseling zal dat niet overal lukken. Bij de 500.000 mensen zonder telefoon zullen zich vandaag naar verwachting nog een paar honderd duizend voegen omdat de noodaggregaten van de telefooncentrales niet langer dan twintig dertig uur uitkomst bieden. Een kwart van de steunzendertorens van de mobiele telefoonnetten ligt om.

In de Vogezen wordt gezegd dat men een eeuw nodig zal hebben om de wouden weer te laten bijgroeien. Dertig miljoen kubieke meter hout is verloren. De president en de minister-president zijn van hun pre- kerstvakanties teruggekomen en maken bezorgde uitstapjes naar getroffen gebieden. Wonderlijk genoeg lijdt alleen de Groene minister van Milieuzaken, Dominique Voynet, politieke schade: haar wordt verweten dat zij te lauw reageert op de Bretonse olieramp en nu weer deze epische natuurrampen. Compassie is een vak apart.

Zie ook:
'Lothar' echt spectaculair (27 december 1999)

( a d v e r t e n t i e s )