NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

DANA LINSSEN
Het uitgangspunt is wel aardig. Stel je wint als inzender van de mop van de maand van een luidruchtige radiozender een meisje voor dag en nacht. Zo eentje waarmee je vierentwintig uur per etmaal alles kan doen wat je wilt, maar dan ook werkelijk alles.

Als je Adri Verkouten bent, de boertige helft van een zingend stel tweelingbroers die samen een bus besturen en je wint met een ohlala-mop over hoeren, dan wil je met die verlopen Diana natuurlijk niets liever dan al je onhandige ohlala-fantasieën uitleven. Daar begint het gegeven van de televisiefilm Het Paradijs al een beetje voorspelbaar te worden. Dat stadse Diana het leven in de kleine plattelandsgemeenschap verstoort en de verhouding tussen beide broers ontwricht mag ook geen verassing meer zijn. De film wordt vervolgens gered door een reeks scenariotrucs (Maarten Treurniet (Pleidooi en Zwarte Sneeuw) deed de regie en Mieke de Jong schreef het scenario). Die trucs zijn origineel en inventief, maar vallen in het niet bij wat Het Paradijs echt overeind houdt, namelijk het acteerwerk van de beide broers Dirk Roofthooft (Somberman's Actie) en Peter Gorissen (Dropouts) en de onverwachte vrouw in hun leven (Reneé Fokker).

Dit driemanschap tilt het verhaal boven zichzelf uit. Oké, zelfs Reneé Fokker kan knullige dialogen als "Laat me alstjeblieft niet alleen." "We zijn allemaal alleen", niet redden. Maar ze weet haar rol van vuilbekkende straatmadelief met gouden hartje tussen de regels door net iets meer dimensie mee te geven dan een entourage waarin de vogeltjesdans en vruchtbaarheidsproblemen het voornaamste kader bepalen. Ook Roofthooft en Gorissen geven hun Adri en Hendri bijna onnaspeurbare voorgeschiedenissen mee, waardoor ze niet alleen maar stuurs en jaloers zijn, maar stuurs en zachtaardig, jaloers en meelevend tegelijkertijd. Meestal zie je het niet eens, als acteurs hun personage met geheime achtergrondverhalen versterken. Vaak krijgen de regisseur en de schrijver onbedoeld krediet voor iets wat ze nalieten. Roofthooft en Gorissen kan je zien denken en sprankelen op het moment dat hun ogen zich naar binnen keren, naar de film waarin ze veel liever hadden willen staan. Waarin niet alleen die uiterlijke ongerijmdheden ad infinitum ertoe doen, maar vooral de vraag hoe echte mensen daarop reageren.

Het Paradijs (Maarten Treurniet, 1999, Nederland), Ned.3, 23.01- 0.18u.