NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
De oud-minister van onderwijs van Togo moet verbaasd zijn over ons rijke land. Deze voormalige asielzoeker geeft nu Frans op een middelbare school. Maar omdat hij slecht Nederlands spreekt en de kinderen "tumultueux" werden, moest een echte leraar uit de Vut worden gehaald om hem te helpen. Nu staan ze getweeën voor de klas, een lief gezicht. De kinderen klagen dat het tempo wel erg laag ligt.

Nova had andere voorbeelden van het lerarentekort. Veel onbevoegden. Leraren die een vak moeten geven waar ze niet voor hebben gestudeerd maar waar ze bij toeval iets van weten. Exameneisen die moeten worden verlicht. In een school was 20 procent van de lessen uitgevallen. Het ministerie heeft even geen tijd, want het is druk met vernieuwing. Als de kinderen niks leren, kunnen ze later altijd nog gaan betonvlechten aan een nieuwe tak van de Betuwelijn.

Minister Hermans die voor een reactie in de studio zat, kon meteen commentaar geven op een crisis waar hij niets aan kon doen: de schietpartij in Veghel. Op televisie krijgt zo'n incident altijd een vast stramien. Het is een internationaal beeldidioom. Bloedvlekken, scherven, flitslichten van ambulances, reacties van afschuw, geschrokken leerlingen. Waar gaat dat heen? De school is niet meer veilig! Je kunt niet meer veilig op school zitten! CNN had een bericht over de shooting, alsof Veghel in Amerika lag. En dan de roep om preventie. Wat hoorde ik zoal? Een psycholoog op elke school ook voor opvang van de rector. Overal wapendetectoren. Nergens is de illusie van maakbaarheid zo groot als op de televisie - alsof een probleem zo valt weg te zappen. Maar het ging hier om een specifiek geval: ik hoorde over een jongen van Koerdische afkomst die de eer van zijn zusje zou willen beschermen. Alvorens conclusies te trekken, zou ik daar alles van willen weten.

Maar de verslaggeving richtte zich op de officials. Pappa, help. Onmiddellijk worden bewindslieden gevraagd om hun reactie maar ik vrees dat die er behalve het tonen van medeleven weinig tegen kunnen doen. Kinderen nemen vaker wapens mee naar school. Ik zag bij Netwerk twee door een Amstelveense school in beslag genomen Saturday Night Specials, blikkerige pistooltjes die voor 300 gulden aan leerlingen te koop waren aangeboden. De bezwerende uitspraken van minister Korthals van Justitie kwamen op alle netten, alsof hij de laatst- verantwoordelijke was. Hij dacht dat ouders beter op hun kinderen moesten letten. Lijkt me geen onderwerp voor Kamervragen.

Karel van der Graaf voelde Hermans stevig aan de tand. Alsof hij er een einde aan kan maken. Hermans zei terecht dat er naar lokale omstandigheden moest worden gehandeld. De discussie bleef hangen rond de metaaldetector bij de ingang van de school. Kinderpsycholoog Wolters dacht dat zo'n poortje alleen maar averechts werkt. De kinderen maken er een sport van om de wapens er doorheen te smokkelen, zei hij in Netwerk. Dat klonk tenminste nog verstandig. Verder zat hij boordevol algemeenheden over gebrek aan sturing, gewetenloosheid en materialisme. Maar misschien volgde die Koerdische jongen juist zijn zeer eigenaardige geweten. Wolters zei ook dat van de berichtgeving over dit soort incidenten een "voorbeeldwerking" uitgaat. En het is waar, de mensen die in Amerika hun pistool of mitrailleur in een cafetaria of school gebruiken, willen media-aandacht trekken. Maar is de berichtgeving ook de oorzaak van het geweld? Twee jaar geleden verbood Wolters de media om te berichten over wanhopige ouders die hun kinderen vermoorden. Ze zouden elkaar nadoen. Toch schijnen die moorden nog steeds evenveel voor te komen, hoewel ze nauwelijks nog in de aandacht komen, meldde een actualiteitenrubriek een tijdje geleden. Wolters riep niet op tot een nieuwsverbod over schietpartijen op scholen. Want wat voor paranoïde samenleving zouden we krijgen vol angstige geruchten, als de media een schietpartij op een school niet meer zouden kunnen melden.