NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

HENK VAN GELDER
Duitsland had een nieuwe Dietrich nodig toen de echte naar Hollywood verdween, en vond die in de enigszins vergelijkbare gestalte van Zarah Leander. Ze kwam uit Zweden, hetgeen haar meteen al iets exotisch gaf, had de ogen geloken en zong met een zwoele alt die op een warmbloedig gevoelsleven duidde. La Habanera was haar derde productie voor het staatsfilmbedrijf UFA dat in de pas liep met het beleid van propagandaminister Goebbels. Het was tevens de laatste Duitse film van de bedreven regisseur Detlef Sierck, die snel daarna met zijn joodse vrouw de benen nam, in 1939 in Nederland nog even de film Boefje maakte en vervolgens in Hollywood de koning van het melodrama werd onder zijn nieuwe naam Douglas Sirk.

Eenduidige propaganda is in La Habanera niet te vinden, al paste de impliciete boodschap keurig in Goebbels' ideologie: in verre landen heeft het noordse ras niets te zoeken. De mensen zijn er niet te vertrouwen en het klimaat brengt dodelijke koortsen teweeg. Maar verleidelijk is het er natuurlijk wel. De door Zarah Leander gespeelde Zweedse raakt verzeild in Puerto Rico, waar ze dweept met de natuur ("ist es nicht wunderbar?") en met de stoere Don Pedro. Hij verlokt haar te blijven. Ze trouwen en krijgen een zoontje, dat wonder boven wonder hoogblond is en dus volledig beantwoordde aan het nazi- ideaal.

Tien jaar later blijkt Don Pedro echter een tiran te zijn, en bovendien een gluiperd. Het buitenland mag niets van die koortsen weten, want dat is slecht voor de reputatie en de export. Een medische delegatie onder leiding van een Zweed moet dan ook de voet worden dwarsgezet. Maar die Zweed overwint en mag tenslotte ook zijn smachtende landgenote plus kind mee naar huis nemen. Haar liedje van verlangen (Der Wind hat mir ein Lied erzhlt) was de hit van de film, die het Duitse publiek destijds danig begeesterde.

Zarah Leander werd de grootste ster van nazi-Duitsland, hetgeen haar na de oorlog op een boycot kwam te staan. Lang duurde die echter niet; in de jaren vijftig en zestig hing het publiek weer aan haar lippen. Ze stierf in 1981, maar leeft voort als de droomdiva van het Derde Rijk.

La Habanera (Detlef Sierck, 1937, Dld), Dld 1, 1.00-2.30u.