NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Het blijft maf, een staatssecretaris die zo'n beetje meedemonstreert. Je zag Karin Adelmund voor de camera, hoog op het spreekgestoelte, diep ademhalen en beloven: "Ik wil niet dat leerlingen de dupe worden van onderwijsvernieuwing". Maar haar beleid lag op koers.

Ze had de demonstranten "ondersteund in het signaal geven", zei ze achteraf trots in Netwerk. Kamerlid Paul Rosenmöller sprak op het Malieveld van de "gerechtvaardigde eisen" van de demonstranten. Waarom hadden ze dat radicale Studiehuis dan aangenomen? De huidige politieke leiders zijn nog zachter en onzekerder dan die in de jaren zestig. Hoe meer ze sympathiseerden met de demonstranten, des te harder kwamen de eieren. De leerlingen hadden op hun weg niets dan lof ontmoet. De school had vrijaf gegeven en bussen beschikbaar gesteld. De ouders hadden hen vaarwel gekust en nu werden ze in het zonnetje gezet door het Haagse gezag. Leve het poldermodel. Waar protesteerden die leerlingen nou eigenlijk tegen? Niemand was verantwoordelijk. Maar het gaat hier niet om Vietnam of de kruisraketten. Er is geen hogere macht op wie alles kan worden afgeschoven. Later, in Den Haag Vandaag verklaarde Adelmund zich nader: "Er is flinke inzet en flinke frustratie: en dat heeft te maken met het onderwijs. Er moet flink in worden geïnvesteerd." Die demonstranten waren er dus voor de begrotingslobby. Een interessante nouveauté in de politiek: het Malieveld voor de mobilisatie van de departementale achterban. Wat zullen we binnenkort zien? Netelenbos aan het hoofd van de filerijders? Jorritsma trekt op tegen de kabelbedrijven? Ze moeten dan wel dat glas verzekeren. En demonstreren onderbrengen bij het vak verzorging.

Minister Hermans van onderwijs was nergens te zien. Zijn partijgenoot Dijkstal mopperde in Den Haag Vandaag tussen de glasscherven op zijn werkkamer over de ouders en de scholen die het allemaal toelieten. Er waren geen straattegels maar volle Colablikjes naar binnen gegooid. Iedere generatie heeft zo haar eigen wapens. "Ik heb weinig behoefte om aan deze jongelui gehoor te geven", zei hij. In een interessante discussie bij B&W mochten de "jongelui" hun bezwaren uitleggen. Ik begrijp dat het Studiehuis ook de horeca bedreigt. Dat vak Culturele en Kunstzinnige Vorming doet me denken aan godsdienstles, waar je bij onderuit kon zakken. Maar nu moeten leerlingen een stevig werkstuk maken nadat ze op eigen kosten naar de schouwburg zijn gegaan. Diezelfde avond werd de kijker nog eens geconfronteerd met de gevolgen van ambtelijke utopisme uit het verleden. Vanuit het graf: de Britse documentaire A Cry from the Grave over Srebrenica op Net3. Wat een geluk voor de Kamerleden dat commandant Karremans een borrel dronk met oorlogsmisdadiger Mladic. Door die beelden is de aandacht van de politieke verantwoordelijkheid afgeleid. Tijdens zijn optreden in Nova had een sombere Karremans ondanks de scherpe vragen van Rob Trip weinig nieuws ter verdediging aan te voeren. De soldaten waren blij dat ze konden vertrekken. Hij wilde niet ingaan op de 5.000 moslims die hij van de veilige militaire basis in de armen van de Serviërs had gestuurd. Hij zei alleen dat hij Mladic tijdens een gesprek op de basis had gevraagd of hij Srebrenica had aangevallen als de moslims geen gewapende uitvallen hadden gedaan. Dat bracht de stemming van toen weer naar boven. Karremans had door geweervuur van moslims een man verloren. De kolonel was op eigen gelegenheid in burgerpak naar de studio gekomen om zich te verdedigen. Uit Heidelberg. Hij is nog steeds gelegerd in het buitenland, waar niemand zijn gezicht kent. In de Hilversumse studio zag hij, hoe hij lachend de glazen klonk en een cadeau aannam van Mladic. Achteraf bezien had hij niet zo'n vrolijk gezicht moeten trekken. "Ook voor mij waren dat leermomenten", zei hij.