NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In Maastricht wordt binnenkort langs de A2 gezocht naar een nieuw slachtoffertje van seriemoordenaar Michel S. (57). Hoe een moment van onachtzaamheid hem fataal werd.

Door onze redacteur JOEP DOHMEN

MAASTRICHT, 23 NOV. De rechtbank in Zwolle vond in 1987 dat Michel S. er klaar voor was om vervroegd zijn tbs-behandeling af te breken. Hoe ongelukkig dat besluit was bleek spoedig. In de drie zomers daarna vermoordde hij ten minste drie kinderen, onder wie de 11-jarige Jessica Laven uit Blokker.

Michel S. had van 1982 tot 1987 in de Van Mesdagkliniek in Groningen gezeten omdat hij ontucht had gepleegd met acht kinderen. Voor die feiten was hij in 1982 tot celstraf en tbs veroordeeld. Behandelaars en openbaar ministerie vonden in 1987 dat hij nog niet de straat op kon. Op basis van een contra-expertise van een psycholoog besliste de Zwolse rechtbank anders. Na de kindermoorden en het daaropvolgende onderzoek, waarbij S. de politie listig op dwaalsporen bracht, werd hij in 1992 opnieuw opgepakt en veroordeeld tot 20 jaar cel en - alweer - tbs.

Justitie verdacht Michel S. in 1992 van nog meer verdwijningen van kinderen in Nederland, België en Frankrijk, maar kon dat niet bewijzen. Zo werd hij gehoord over zijn betrokkenheid bij de verdwijning in augustus 1986 van de zevenjarige Cheryl Morrien in IJmuiden. Juist in die periode was Michel S. weken onvindbaar geweest, na een proefverlof uit de Van Mesdag. Juist in die tijd ook was hij gesignaleerd in de buurt van de plaats waar Cheryl verdween. Maar S. hield zijn mond, ook toen de president van de rechtbank in Alkmaar in 1992, bij de behandeling van de drie moorden, een klemmend beroep deed op zijn geweten: "U zou nog een goede daad kunnen verrichten door het te vertellen als u het gedaan heeft." De verdachte zweeg.

De tot Nederlander genaturaliseerde Belg S. was in 1987, na zijn vroegtijdig ontslag uit de Van Mesdagkliniek, chauffeur geworden bij een internationaal transportbedrijf in Drenthe. Bijna wekelijks reed hij naar Frankrijk, Italië en Spanje.

Het bedrijf nam hem graag aan, onwetend van de voorgeschiedenis. "Hij viel op tussen de negentig andere kandidaten. Een vaderlijk figuur, heel hartelijk", zegt eigenaar Albert van het transportbedrijf. Hij wil zijn familienaam (tevens de naam van het bedrijf) niet vermeld zien. Albert: "Vanwege de publiciteit, ziet u. Ook wij zijn vreselijk geschrokken toen we in 1992 ontdekten wie wij al die tijd in huis hadden."

De vaderfiguur bleek een schaduwkant te hebben. Dat ontdekte Albert toen de politie in de auto van Michel S. sporen van een van de vermoorde kinderen aantrof. "De angst sloeg me om het hart. Hij was ook met onze eigen kinderen omgegaan."

Over zijn verleden had de uit het Belgische Lochristi afkomstige Michel S. nooit veel verteld, zegt de directeur. Van justitie begreep Albert dat de jeugd in België traumatisch moet zijn geweest voor S. Hij was misbruikt als kind, waarbij een pastoor betrokken zou zijn geweest. Op jongere leeftijd in België zou hij zich schuldig hebben gemaakt aan ontucht. S. had een nieuw leven willen beginnen in het noorden van Nederland.Gaande het onderzoek in 1992 herinnerde Albert zich dat Michel S. opmerkelijke details had weten te vertellen over de verdwijning van Cheryl Morrien in IJmuiden. "Vanaf dat moment weet ik zeker dat hij ook daarbij betrokken was, zoals hij nog veel meer op zijn kerfstok heeft", zegt Albert.

Een bevestiging daarvan zag de directeur in de komst van Belgische rechercheurs en Nederlandse politieagenten eerder dit jaar naar zijn bedrijf in Drenthe. Ze onderzochten de verdwijning van het tienjarige Belgische meisje Nathalie Geijsbreghts. Wachtend op de schoolbus op dinsdagochtend 26 februari 1991 verdween ze uit haar woonplaats bij Leuven. Het onderzoek sleepte zich jaren voort, tot justitie anonieme brieven in handen kreeg die Michel S. aanwezen als schuldige. De anonieme brieven waren gepost in Scheveningen, de plaats waar Michel S. sinds 1992 gevangen zit voor de kindermoorden.

Maar Michel S. had een alibi voor het tijdstip van de ontvoering van Nathalie Geijsbreghts. Hij bevond zich op dat moment met zijn vrachtwagen in Noord-Frankrijk. De tachograaf bevestigde dat de wagen uren had stilgestaan ten zuiden van de stad Metz. Had hij dan een andere auto gebruikt? Michel wist van niets. "Mijn cliënt ontkent elke betrokkenheid bij de verdwijning van het Belgische meisje", zegt advocaat mr. H. Anker in Leeuwarden.

Een moment van onachtzaamheid werd de seriemoordenaar echter fataal. De rechercheurs vonden medio dit jaar bewijzen dat Michel S. ook deze moord waarschijnlijk op zijn geweten heeft. Bijna acht jaar na de verdwijning van Nathalie Geijsbreghts bleek de door het transportbedrijf bewaarde administratie nog de afboekingen te bevatten van de creditcard die Michel S. gebruikt had tijdens de trip naar Frankrijk. Albert herinnert zich de vondst van de rechercheurs nog precies: "Met de creditcard bleek tol betaald te zijn op de autoweg richting Leuven. In Frankrijk had Michel S. een auto gestolen. Daarmee was hij kennelijk heen en weer gereden, op tijdstippen voor en na de verdwijning van het meisje. De afschriften waren het bewijs dat hij niet bij zijn vrachtwagen gebleven was."

Na de vondst is de trucker officieel in staat van beschuldiging gesteld van de moord op Nathalie Geijsbreghts. De theorie van de Belgische justitie is dat Michel S. het meisje heeft ontvoerd, misbruikt en vermoord. Naderhand is hij met het lijk teruggereden naar Nederland en heeft haar begraven naast de autosnelweg A2, ten noorden van Maastricht. Nieuwe aanwijzingen, mogelijk afkomstig van een celgenoot van Michel S., leiden nog deze week tot een groot onderzoek in de omgeving van de autosnelweg.

Inmiddels zijn er verdenkingen dat de seriemoordenaar ook op andere ritten heeft toegeslagen. Volgens de Gazet van Antwerpen wordt Michel S. in Frankrijk in verband gebracht met de verdwijning van een 14-jarig meisje uit de omgeving van Metz. Ook daar wordt binnenkort gegraven.

( a d v e r t e n t i e s )