NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
De Heilige Jos Brink had in zijn NCRV-jubileumshow een verrassing bereid. Voor een Soedanese Nederlander. Een telefoontje met zijn ouders in het oorlogsgebied Zuid- Soedan. Dat eerste contact moest natuurlijk wel op tv, want voor niets gaat de zon op, zelfs bij Heilige Jos. Vader komt aan de telefoon, we horen kreten in een onbekende taal en de Soedanees barst in huilen uit. We've got ignition, hoera.

De NCRV begint en eindigt bij de mens. Die Soedanees belt niet vanuit zijn vakantieadres naar huis en vader is ongetwijfeld een hele tijd zoek geweest. De tranen blijven vloeien en hij brengt geen woord meer uit. Nu breekt er lichte paniek uit bij Jos, want zo'n zakdoekoverstroming doet een presentator minder heilig, minder fatsoenlijk overkomen op het publiek. Dus geeft hij een klapje op de schouder van de man en zegt: "Ik wou je niet aan het huilen maken maar je doet het toch". Is toch weer een meevaller voor wat telefoontikken en een reisonkostendeclaratie. "'t Gaat jou niet in de kouwe kleren zitten, hè?" Dan komt een NCRV-verslaggever vertellen over zijn verblijf in Zuid-Soedan, hoe erg het daar is. De omroep wil een radiostationnetje schenken en distribueert opwindradio's. Heilige Jos zet zo'n radio aan. Bij klassieke muziek krijgen we beelden voorgeschoteld van een Nederlandse therapie voor Zuid-Soedanese oorlogsgetraumatiseerden. We zien een vrouw kreten uiten en naar haar buik grijpen. "Deze vrouw werd gedwongen om haar kind te vermoorden", legt de verslaggever uit.

Heilige Jos is met heel iets anders bezig. De opdraairadio wordt storend en hij wil hem weg hebben. "Deze vrouw wil de radio uitzetten", grapt hij. Ja, zo'n heilige heeft ook gevoel voor humor. De film gaat nog een minuutje door, veel gevoelens en ellende maar Heilige Jos moet naar zijn afsluiting: "Ja, dat was een indrukwekkend verhaal dat we hoorden, maar nu alweer het spelletje. .."

Zo verloopt een hele middag en mijn oude ergernis met Jos op 4 komt weer boven. NCRV's Goedheiligman belooft van alles: "Ik wens je veel goeds. Jij wordt 120 jaar." Altijd zielige mensen in rijen met postbus- en gironummers erbij, de hele charitatieve industrie die gewetens ontlast. Heilige Jos zet zijn gezicht in de empathie-stand maar wiebelt ongedurig met de benen, kijkt voor zich uit, frutselt aan zijn neus, wrijft wat schmink uit, stelt een verkeerde vraag en kondigt het volgende nummer aan.

Dan was Dries van Agt die avond, bij Felderhof op bezoek in Tanzania, een opluchting. Die koketteert tenminste met zijn zwakten. Wel typisch dat hij met Wiegel bij Felderhof optreedt. Het hele NCRV- jubileum was doordrenkt met nostalgie, van oude mensen en dingen die voorbijgaan. Imitatie van Frank Sinatra bij het zaterdagavondgala en Felderhof presenteert in De Stoel mensen in kasteeltuinen en geboend antiek onder Polygoon-klanken. De grijze kijkers zijn een groeimarkt, dat blijkt wel uit het grote marktaandeel van Nederland 1.

Maar goed, de oude politieke vrinden houden van theater en maken er een leuke uitzending van. Ze hebben alles wat ze willen, een mooie tropische vakantie onder het oog van gans het volk. Aan de borrel filosofeert Wiegel over een eventueel premierschap. Hij komt ook met een nieuwtje: mevrouw Wiegel heeft de bijna-kabinetscrisis over het referendum veroorzaakt. Die nacht bezweek de ene tegenstribbelende VVD'er na de andere onder zware, morele pressie. Bij de pauze van het debat baande Wiegels chauffeur zich een weg door de menigte journalisten. "Meneer, de boodschap van uw vrouw is dat u uw poot moet strakhouden. Anders komt u er vanavond niet in", zei die. En Wiegel stemde tegen. Hij had het ook al aan zijn zoon beloofd, die had het weer aan zijn vrienden gezegd en pa wilde zijn gezicht niet verliezen. Voor gezin en vaderland. De rest is geschiedenis. Twee welgedane heren op de NCRV.