NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

BERNARD HULSMAN
Het enige genre waarin Nederlandse popmusici ook buiten de landsgrenzen veel succes mee hebben, is de teletubbie-pop. Een groep als de Vengaboys heeft al een paar grote internationale hits gehaald met nummers als 'Boom Boom Boom (I Want You In My Room)'.

De meeste teletubbie-nummers klinken als het resultaat van een middagje huisvlijt. Ze bestaan uit niet meer dan een eenvoudige mechanische beat, een dreinerig keyboardmelodietje dat gemakkelijk met de Riha- één-vingermethode kan worden gespeeld en, eventueel, een dubbelzinnige tekst. Ook de video's die de teletubbie-muziek begeleiden, lijken op eenvoudig computergeknutsel. Neem bijvoorbeeld het videofilmpje bij Splash van The Sun Club, dat afgelopen maanden regelmatig was te zien bij TMF. Uit meer dan wat typische vakantiebeelden van een blonde vrouw, waarin een knullig geanimeerde wesp is gemonteerd, bestaat deze video niet.

Kracht van de teletubbie-muziek en -video's is hun universaliteit. Terwijl echte Nederpop als die van Acda en de Munnik of De Kast alleen door Nederlanders kan worden gewaardeerd, heeft de Nederlandse teletubbie-pop helemaal niets typisch Nederlands. Zoals de Teletubbies alle peuters ter wereld beroeren, zo is de Nederlandse teletubbie-pop universeel begrijpelijk.

Teletubbie-pop is dan ook een internationaal verschijnsel. Zo vertoont TMF nu vaak The Bad Touch van The Bloodhound Gang. De vijf of zes leden van The Bloodhound Gang zijn Amerikaans, maar ze hadden net zo goed Nederlands of Frans kunnen zijn.

The Bad Touch, dat in de Mega Top 100 nu snel stijgt, is een moeilijk te overtreffen hoogtepunt in de geschiedenis van de teletubbie- pop. De video begint met de beelden van twee driftig neukende apen. Vervolgens krijgen we de vijf of zes leden van The Bloodhound Gang te zien, die, in apenpakken gehuld, Parijs onveilig maken. Het bijna rijmende refrein van hun nummer, waarvan de muziek in de verte doet denken aan een oud deuntje van New Order, luidt: 'You and me are nothing but mammals so let's do it like they do it on the discovery channel'. De apen van The Bloodhound Gang vangen in de Parijse straten achtereenvolgens vier kortgerokte meisjes, twee dikke koks, twee Franse homo's met streepjestruien en ten slotte een lilliputter. Tussendoor zijn beelden te zien van onder meer twee droogneukende leden van The Bloodhound Gang ('doggy style', zingen ze er voor de duidelijkheid bij) en een mond die een wurm naar binnen slurpt.

De gevangenen worden in een kooi samengebracht, maar vervolgens gaan ze buiten de kooi, keurig in het gelid, een dansje doen. De dwerg ontsnapt, maar wordt aangereden door een auto. De chauffeur van de auto, een apenlid van The Bloodhound Gang, maakt een wegwerpgebaar en rijdt verder. Einde video.

Op zichzelf zijn de beelden bij The Bad Touch volkomen onbegrijpelijk. Maar bij elkaar doen het seksgedoe, de verkleedpartij, de viezigheden en de flauwe grappen denken aan een verschijnsel dat tegenwoordig iedere grote stad teistert: de vrijgezellenparty.