NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Geen zin om te kopen of te koken? Gemaksdiensten regelen het. De 'personal shopper' is de nieuwe huisvrouw bij tijdgebrek.

Door SIMONE BARNEVELD en RINSKJE KOELEWIJN

AMSTERDAM, 30 OKT. In marstempo door de Bijenkorf. Naar de jassenafdeling voor een kalfsleren jas, naar de tassenafdeling voor een praktische reistas, even langs de damesmode op zoek naar een klassieke avondjurk voor een zakelijk diner. Carla Beijsens (28) kijkt, voelt en maakt aantekeningen in een opschrijfboek. Te duur, te sportief, te weinig ladylike. Dan in een overvolle tram naar warenhuis Metz & co, en snel door naar de chique PC Hooftstraat.

Mannen, zegt Beijsens, hebben een hekel aan winkelen. De winkels zijn vol, het kost tijd, er is teveel keus. En vrouwen laten zich afleiden. Ze gaan de stad in voor een broek, die kunnen ze niet vinden, komen ze wéér met een truitje thuis dat ze al hadden. In Engeland en Amerika hebben warenhuizen als Bloomingdale's en Harrods 'personal shoppers' in dienst, die voor klanten kleren uitzoeken en thuis afleveren. Dat heeft één nadeel. De klant heeft alleen de keus uit de collectie van het warenhuis.

Carla Beijsens heeft met haar bedrijf 'Be-dressed' van winkelen haar beroep gemaakt. De avondjurk die ze zoekt is voor Marieke Bruins Slot (51), hoofd communicatie van de Bloemenveiling in Aalsmeer. Zij heeft geen zin en geen tijd om de stad in te gaan, dat doet Beijsens voor haar. En lukt het niet in Amsterdam, dan gaat ze naar Den Haag of Rotterdam.

Beijsens bezoekt nieuwe klanten eerst thuis of op kantoor voor een intakegesprek, ze neemt de maten, peilt de smaak, kijkt het liefst nog even in de klerenkast en gaat dan op pad. Met het gevraagde kledingstuk, eventueel in verschillende uitvoeringen, gaat ze terug naar de klant. Bevalt het, dan betaalt de klant haar twintig procent van het aankoopbedrag, bevalt het niet dan gaat het pak of de jurk terug naar de winkel. Personal shopping-assistants Tilly Nooy en Karin Vyn van Nooy & Vyn doen het net iets anders, zij gaan voor 75 gulden per uur met de klant winkelen. "Wij kiezen de beste winkel en een efficiënte route." Binnenkort gaan ze 'shoppen' met minister Eveline Herfkens van Ontwikkelingssamenwerking. Om een pakje en een bijpassende hoed te kopen voor Prinsjesdag van komend jaar.

Een 'professional' regelt tegen betaling de dagelijkse beslommeringen. 'Outsourcing' heet dat. De werkster en de kinderoppas zijn al gewoon. Geen zin om te koken? Bel de cook-at-home. Een reis boeken bij het reisbureau is zonde van de zaterdagmiddag, handiger is om een mobiel reisbureau langs te laten komen op kantoor. En vraag de odd-job-man, een manusje van alles, de Ikea-kast in elkaar te zetten. Hij kan dan ook de komst van de loodgieter afwachten, dat scheelt een vrije dag.

Ook werkgevers begrijpen inmiddels dat werknemers, behalve geld, tijd erg belangrijk vinden. Om werknemers aan het bedrijf te binden, kunnen ze naast een goed salaris 'employee benefits' bieden. Dat heeft John van Silfhout van Swinxx in Houten ontdekt. Werkgevers kunnen bij hem, voor 150 gulden per werknemer, gemaksdiensten inkopen. Vooral IT-bedrijven en consultancy-kantoren nemen bij hem een abonnement. "Dat zijn de early- adapters, mensen die nieuwsgierig zijn en die het willen proberen."

Maar laatst kwam de eigenaar van een middelgroot garagebedrijf op gesprek. "Dat is interessant. Je zou denken: daar werken mensen met een traditioneel werkpatroon, ze hebben een partner thuis en geen behoefte aan gemaksdiensten." Van Silfhout heeft personal shopper Carla Beijsens net aan zijn bestand toegevoegd. Net als de mobiele Carwash, het lease- maatkostuum en de stomerij op het werk. "Mijn moeder begrijpt er niets van als ik vertel wat voor diensten je tegenwoordig kunt inhuren. Je vieze was neem je toch niet mee naar je werk? Zegt ze: jongen, dat kunnen die mensen toch allemaal zélf."

"Elke moeder is een personal shopper", zegt Carla Beijsens. "Het surplus van de huisvrouw wordt nu gemonetariseerd", zegt hoogleraar vrijetijdswetenschappen Wim Knulst van de Koninklijke Universiteit Brabant. "De eerste taak van de huisvrouw was om te zorgen dat het huishouden op orde was, dat de kinderen goed werden opgevoed, en dat de inkopen in huis werden gehaald. Maar daarnaast bood ze een surplus: ze organiseerde kinderfeestjes, bakte taarten en onthield verjaardagen. Vrouwen ontlenen hun prestige nu niet meer aan een keurig huishouden, maar aan hun eigen consumptieve vermogen." Wassen, strijken en de hond uitlaten werd tot nu toe onbetaald door vrouwen verricht. "Hun werk maakte geen deel uit van het bruto nationaal product." Dat werk wordt, nu de huisvrouw niet meer bestaat, tegen betaling door anderen gedaan.

Gemaksdiensten zijn niets nieuws, zegt Knulst, ze nemen alleen steeds een andere gedaante aan. Personeel aan huis was begin deze eeuw voor redelijk welgestelde burgers normaal. In de jaren vijftig piekerde een dame er niet over met een boodschappentas over straat te gaan, dat was niet chic, die liet je thuisbezorgen. En nog wat langer geleden, zegt Knulst, hadden vorsten en de haute-bourgeoisie voor bijna alles personeel, zelfs om hun laarzen uit te trekken. "En dat zijn de mensen die we nu nog prijzen om hun zeldzame kunstcollecties." Mensen gaan niet minder doen als ze klussen uitbesteden, ze sparen ook geen tijd uit, ze gaan ándere dingen doen.

En wat door de week uit tijdsgebrek wordt uitbesteed, is in het weekeinde weer leuk. Knulst: "Huishouden krijgt steeds meer de kenmerken van vrijtijdsbesteding. Tweeverdienerers kunnen zich weer veroorloven om huishoudelijke klussen leuk te vinden. Samen koken op zondag is niet efficiënt, maar wel gezellig." De zorg voor kinderen, hond, tuin en kleren is al over te laten aan een vreemde. Zelfs 'de mooiste dag van je leven', de huwelijksdag kan een ander organiseren. Professioneel ceremoniemeester Pim Lombarts uit Amstelveen regelt alles, met uitzondering van de ringen en de kleding. "Dat is te persoonlijk." Maar daar neem je dan weer een personal shopper voor.

( a d v e r t e n t i e s )