NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

DIRK LIMBURG
Sappelen om het hoofd boven water te houden. Voor arbeiders regent het stenen, zeven dagen per week. Wie tot in detail zijn nieuwsgierigheid bevredigd wil zien naar hoe een jong gezinnetje in een arbeiderswijk de strijd om het bestaan voert, wie het persoonlijke leed wil kennen dat daarmee gepaard gaat en ook nog behoefte heeft aan een opvatting over hoe de maatschappij in elkaar zit en welke rol het geloof speelt, moet vanavond 87 minuten uittrekken voor Raining Stones.

Beter dan welke docu-soap of eindeloze real-life-soap ook, weet regisseur Kenneth Loach het leven aan de onderkant te treffen. Bob en Anne hebben samen een dochtertje van bijna zeven dat als goed katholiek binnenkort communie moet doen. Raining Stones begint pas echt met het besluit dat Coleen geen tweedehands afdragertje, maar een nieuwe jurk zal dragen, inclusief witte schoentjes. En al dat geld, meer dan 100 pond, dat komt er heus wel. Maak je maar geen zorgen.

We hebben Bob (Bruce Jones) en zijn maat Tommy (Ricky Tomlinson) dan al leren kennen als twee amechtige mannetjes die een paar centen willen verdienen door een schaap te stelen en het vlees in pubs te verkopen. Als het uitkomt gokken ze een beetje op de paarden. Klusje hier, klusje daar, soms legaal, soms niet. Vast werk blijft een droom. Ze bedoelen het goed en voor Bob gaan vrouw en kind boven alles.

In zijn sociaal-realisme is Ken Loach - hij kreeg in 1993 voor deze film in Cannes de juryprijs - niet zo streng dat hij het vette symbool en de humor schuwt. Op een van de eerste queesten naar geld voor het communiejurkje raakt Bob dieper in de shit als hij bij het schoonmaken van het riool in de kerk het dure, geleende gereedschap vernielt en een golf over zich heen krijgt. Het geslachte schaap is evenmin toevallig in deze katholieke context.

Misdaad, drank en drugs - drie krachten die de samenleving in de arbeiderswijk bedreigen. Alles valt daardoor uit elkaar, zegt vriend Tommy die niet weet dat zijn eigen dochter handelt in pillen. "Je mag het niet opgeven", zegt Anne tegen haar vriendin als ze toekijken hoe een buurvrouw, moeder van drie kinderen, wordt afgevoerd na een overdosis. Prachtig hoe Loach laat zien hoe de sterke mannetjes van woekeraars zich als haaien tussen de bewoners bewegen, de verliezers verscheuren en hoe de samenleving verder verbrokkelt. En hoe Bob en zijn gezinnetje langzaam ten onder gaan.

Naast symboliek en tranentrekkende tragiek kent de film veel komische momenten. Die afwisseling is een groot voordeel van fictie boven een live-verslag van de uitzichtloosheid. Gebeurtenissen hebben betekenis.

Raining Stones (Ken Loach, VK, 1993), Ned.3, 0.15-01.42u.