NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Wie is generaal Pervez Musharraf? Is hij een nieuwe uitgave van dictator Zia-ul Haq of meent hij werkelijk dat hij Pakistan zal ombouwen tot een echte democratie? Het Westen aarzelt, voor Pakistan is hij de laatste strohalm.

Door onze correspondent ROB SCHOOF

ISLAMABAD, 21 OKT. Ruim een week geleden, toen de Airbus A-300 van Pakistan International Airlines opsteeg in de Sri-Lankese hoofdstad Colombo, was hij nog chef van de Pakistaanse strijdkrachten. Een paar uur later, nog voor de landing van vlucht PK805 op de luchthaven van Karachi, had hij zichzelf bevorderd tot chief-executive van Pakistan en een einde gemaakt aan de regering van premier Nawaz Sharif. De meest opmerkelijke van de vier staatsgrepen uit de Pakistaanse geschiedenis werd gepleegd door een onbekende; weinigen in Pakistan, laat staan daarbuiten, wisten wie generaal Pervez Musharraf precies was. Voor het merendeel van de Pakistaanse bevolking maakte het allemaal niet zoveel uit, zolang de 'democratie' zoals die in Pakistan gewoon was geworden maar teneinde kwam. Hoewel zijn vliegtuigcoup op weinig weerstand stuitte, deed de 56-jarige Musharraf de afgelopen dagen volop aan imagebuilding - vooral bedoeld om de twijfelaars in het Westen op zijn hand te krijgen. De vrees voor een junta in Pakistan was - en is - groot in het Westen, zeker gezien het feit dat Musharraf als eerste legerchef in de geschiedenis een geslaagde staatsgreep pleegde in een land dat over kernwapens beschikt. Is hij een moslim- fundamentalist, een havik die Kashmir wil aanvallen en desnoods kernwapens zal inzetten? Of is hij werkelijk de patriot die de meerderheid van de 140 miljoen Pakistanen in hem lijkt te zien - de man die ingreep om zijn vaderland te redden uit de klauwen van een corrupte dictator die Pakistan tot en met de laagste ambtenaar naar zijn hand wilde zetten? In elk geval is Musharraf een mens, zo is de boodschap van de pr-afdeling van de Pakistaanse strijdkrachten in Rawalpindi, de garnizoensstad even buiten Islamabad, waar het hoofdkwartier van het leger is gevestigd. Na zijn toespraak van zondagavond, waarmee Musharraf in veel landen, behalve het Gemenebest, vooralsnog het voordeel van de twijfel wist te krijgen, was de tijd aangebroken om ook de twijfelaars op zijn hand te krijgen. De sterke man Musharraf werd tot aan het weekeind vooral geportretteerd als de generaal, de machthebber die, met een sigaret losjes in de mond, met een pistool goochelt voor zijn troepen langs de frontlijn in Kashmir. Na de machtsovername veranderde hij in Musharraf de staatsman, en na zijn toespraak tot het volk vooral in Musharraf de huisvader. In een sessie die in Washington niet zou hebben misstaan, liet Musharraf zich - gekleed in lichte, Westerse zomerbroek en bloes - met zijn gezin fotograferen op het gazon van zijn residentie in Rawalpindi, twee goed afgerichte Pekineesjes in zijn armen. Dat het Westen rustig kon gaan slapen bleek toen de beestjes ook nog 'Dot' en 'Buddy' bleken te heten.

De sessie hielp, want een dag later zei de Amerikaanse ambassadeur in Islamabad, William Milam, dat Musharraf "geen extremist" is en iemand die had gehandeld "uit patriottische motieven, om zijn land te redden". Musharraf gaf meer vrij dan de namen van zijn honden. "Als hij niet werkt, ontspant hij zich met tennis of squash", achterhaalde het dagblad The News. Hij houdt zowel van lichte oosterse als westerse muziek en blijkt daarnaast een fervent bridgespeler te zijn - en niet de slechtste van Azië. Musharraf heeft daarnaast een hechte familie, ook al is die zoals veel gegoede Pakistaanse families uitgewaaierd over de hele wereld. Een broer van de couppleger is een vooraanstaand arts in Chicago, een andere werkt bij de voedsel- en landbouworganisatie van de VN in Rome. Musharraf en zijn vrouw hebben twee kinderen, een zoon die in het Westen werd opgeleid tot actuaris, zijn dochter is architect. Over de denkbeelden die generaal Musharraf er op nahoudt, gaf hij zelf antwoord in een aantal selecte ontmoetingen met de buitenlandse pers. Met name Turkse journalisten zijn welkom in huize Musharraf: hij leerde vloeiend Turks tijdens een verblijf van zes jaar in Turkije, waar zijn vader in de jaren zestig was gestationeerd als diplomaat. Musharraf liet de Turkse televisie weten dat hij een groot bewonderaar is van de stichter van het moderne Turkije, Kemal Atatürk. "Atatürk deed heel veel voor Turkije", zo zei Musharraf. "Ik heb thuis zijn autobiografie." Tegen de Britse krant The Guardian zei Musharraf met een verwijzing naar Atatürk: "Ik zal zien wat ik voor Pakistan kan betekenen." In de Pakistaanse media werden de woorden van Musharraf over Atatürk uitgelegd als een klap in het gezicht van de religieuze extremisten. Ook het feit dat Musharraf zich liet portretteren met twee 'onreine' honden in zijn armen is geen goed nieuws voor de moslimfundamentalisten. "Hij zal hiermee het liberale en seculiere deel van de Pakistaanse bevolking achter zich krijgen, want Atatürk wordt bewonderd omdat hij zijn land opbouwde als een seculiere republiek, en de islam uit de politiek bande", schreef de krant The Nation. "Hij is de man op wie we hebben gewacht", zegt Nadim Khan, een reparateur van radio's en cassetterecorders in een bazaar vlak bij Constitution Avenue in Islamabad, waar soldaten het parlement en de residentie van de afgezette premier nog steeds omsingelen. "We willen graag democratie, maar niet de democratie die de kliek van Sharif en Bhutto hier hebben gevestigd. Dan maar liever een paar jaar zonder verkiezingen onder Musharraf. Hij gaat onze economie redden en de corruptie aanpakken. Musharraf mag legerchef zijn, hij is het beste wat Pakistan de laatste jaren is overkomen. Iedereen is Pakistan is blij met hem."

Zie ook:

Leger is enige zekerheid in Pakistan (14 oktober 1999)
Assertief Pakistan (13 oktober 1999)
Leger in Pakistan pleegt staatsgreep (13 oktober 1999)

( a d v e r t e n t i e s )