NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

TITIA KETELAAR
"Growing up here, is not growing up a child." Met die sombere boodschap begint de documentaire Geen Tijd om Kind te zijn die de NCRV vanavond en volgende week maandag uitzendt. De makers laten een wijk in Chicago zien, waar beschietingen, dood, geweld en bendevorming aan de orde van de dag zijn. "Er zijn hier te veel wapens op straat", zegt een arts nadat hij een kogel uit het lichaam van een jong meisje heeft gepeuterd. Met de bloedvlekken nog op haar gezicht vertelt ze rustig dat ze 'gewoon' op straat liep toen ze opeens 'iets voelde'.

Kinderen proberen in deze Amerikaanse wijk te overleven door zich bij een bende ('gang' in het Amerikaans) te voegen, of door krampachtig de zonnige kant van het leven te blijven zien door zich bij een kerk of fanfare aan te sluiten en zich te spiegelen aan Martin Luther King en basketballer Michael Jordan. "I am somebody, yes, I am somebody", scandeert Tina opdat meer meisjes haar voorbeeld zullen volgen en met opgeheven hoofd over straat zullen lopen. Vroeger kon je hier nog de deuren open laten, vertelt Dorothy Jackson. Ze woont al 25 jaar in de wijk. Twee uur na het interview wordt haar kleinzoon Terrell op straat doodgeschoten. Veel indrukwekkender nog dan de beelden uit Chicago zijn de commentaren van Margot van Heteren, directeur van het jongerenhuis Harreveld in Gelderland. Van Heteren, duidelijk ingelast om een Nederlands tintje aan de documentaire te geven, komt slechts enkele minuten in beeld, maar weet in die minuten meer impact te maken dan Dorothy Jackson, huilend boven de kist van haar kleinzoon.

Bendevorming is ook in Nederland geen ongewoon verschijnsel, meldt Van Heteren tussen neus en lippen. Ze vertelt met een klein lachje over een 15-jarige jongen die precies weet hoeveel scooters hij moet stelen en verkopen om Russische wapens te kopen. Vijftien jaar en Russische wapens? "Een 'gang-vrije' gemeenschap bestaat niet. Of misschien alleen op het platteland." Maar wat nog het meeste zorgen baart, is dat Van Heteren meldt dat om Amerikaanse toestanden te voorkomen, Nederland terug moet naar de zorgzame samenleving met buurthuizen en jeugdhonken - en die zijn in de afgelopen jaren massaal verdwenen. Voor de kijker die de bloedvlekken uit Chicago nog op zijn netvlies heeft zitten, een weinig vrolijke mededeling.

Helaas geeft de NCRV Van Heteren geen kans om uitleg te geven. Of is zij niet in staat om de kijker wat meer duidelijkheid te bieden? Want hoeveel bendes zijn er in Nederland? Peuteren onze artsen ook dagelijks kogels uit de lichamen van kleine meisjes? Veel verder dan de opmerking dat het psycho-sociale factoren zijn die er voor zorgen dat een kind bij een bende gaat, en dat er met de jongeren zelf niet veel mis is, gaat Van Heteren niet.

Dat is jammer, want toestanden zoals in Chicago, waar een kind blij is wanneer hij veilig de straat over heeft kunnen steken, willen we in Nederland toch voorkomen.

Dokument: Geen Tijd om Kind te zijn (1), Ned.1, 22.56-23.43u.