NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

CORINE VLOET
De duistere chaos van een loopgraaf in de Eerste Wereldoorlog, met het onderschrift 'Italy, 1918'. We zien hoe een soldaat aan stukken wordt gereten door een bom. Dan een zonnig straatbeeld, voorzien van de mededeling 'London, June 13, 1923'. Een wat oudere vrouw bekijkt zichzelf in haar slaapkamerspiegel en loopt, begeleid door een lange voice over, de trap af. Aanzwellende muziek.

Wie de opeenstapeling van filmische clichés ziet die Marleen Gorris alleen al in de eerste vijf minuten van haar Mrs Dalloway (1997) heeft weten te verwerken, zou nauwelijks vermoeden dat het gaat om de verfilming van een van de meest vernieuwende en radicaal experimentele romans van de eeuw. Virginia Woolfs 'Mrs Dalloway' (1925), over een dag uit het leven van een Londense upper class dame, haar vroegere minnaar en een aan shell shock lijdende jongeman, zette zich juist af tegen het heersende realisme in de kunst. Geïnspireerd door nieuwe kunstvormen als het kubisme en de toen zeer moderne filmtechnieken probeerde Woolf in een stroom van herinneringen, losse associaties en stemmingen de innerlijke werkelijkheid van haar personages zo goed mogelijk weer te geven. Gorris is dit lastige gegeven te lijf gegaan met vooral veel flashbacks en voice overs, en een scenario dat de letter van het verhaal trouw volgt. De geest van de roman is ondertussen hopeloos verloren geraakt. Op de bewuste junidag organiseert Clarissa Dalloway (Vanessa Redgrave) een groot society-feest in haar eigen huis. Maar wanneer ze hoort dat haar vroegere minnaar Peter Walsh weer in de stad is, raakt haar gemoedsrust danig verstoord: ooit verkoos Clarissa de saaie maar veilige Richard Dalloway boven de gepassioneerde socialist Peter. Parallel hieraan loopt het verhaal van de aan shell shock lijdende Septimus (Rupert Graves in veruit de beste rol van de film). Zijn uiteindelijke zelfmoord heeft een diepe uitwerking op Clarissa. Overal zijn de scherpe kantjes van het boek afgehaald. Angst voor ouderdom en de dood, twijfels over keuzes, onvervulde verlangens, gefnuikte ambities, sociale kritiek, ze vallen weg tegen de smetteloze decors, prachtige japonnen, glimmende automobielen en het onmogelijk fleurige Londen - precies het soort realisme waar Woolf zich tegen verzette.

Mrs Dalloway (Marleen Gorris, Engeland, 1997), Ned.3, 19.55-21.40u.