NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Het komt zelden voor dat ik op mijn horloge kijk uit angst dat het al bijna voorbij is. En dat deed ik gisteren bij de nieuwe BBC-serie Walking with Dinosaurs, een natuurfilm over dinosaurussen uit de oertijd. Jurassic Parc, maar dan als wetenschappelijk verantwoorde natuurfilm. Elke maandagavond om half tien slechts een half uurtje. Gisteren zag ik een 30 meter lange diplodocus een ei leggen door een vleespijp die ze uit haar lijf naar beneden liet zakken. Of het echt zo ging, weet niemand, maar hoe kon dat ei anders op de grond landen zonder te breken? Later zag ik een kudde sauropods over de vlakte grazen en bomen omleggen om bij de malse varens te komen. Een stegosaurus schrok een roofzuchtige allosaurus af met zijn getentakelde staart en zijn rood opzwellende pantserplaten. Alsof de camera er bij was, 157 miljoen jaar geleden, in dampende regenwouden en prairies.

Het is een dapper megaproject voor paleontologen en animatoren. Vorige week werd uitgelegd hoe de documentaire tot stand kwam. De paleontologen wisten alles van opgegraven botten maar hadden geen idee hoe zo'n beest beweegt. Daar hadden ze de kennis en computers van filmanimatoren voor nodig. Het animatorteam brengt dan de botten op videobeeld in volgorde. Ze tekenen pijltjes en lijnen op een olifant en kijken hoe die beweegt om zich te laten inspireren, ook al loopt die heel anders dan een dino. Computersimulaties lieten de geanimeerde voorhistorische giganten lopen. Zo kwamen de makers erachter dat de diplodocus geen bomen afgraast, zoals aanvankelijk werd aangenomen. De nekwervels laten op hun hoogst toe dat de giraffehals in het verlengde van de ruggegraat heen en weer zwaait. De kop kan op plekken doordringen waar het logge lijf moet blijven staan. Ook bleek dat de diplodocus slechts een poot tegelijk kan verzetten, de andere drie moeten op de grond blijven staan. Dat maakt het lopen lastig en traag. Kleinere exemplaren worden dan ook wel gepakt door roofdieren maar eenmaal groot geworden hadden ze geen natuurlijke vijanden en konden ze wel 100 worden. Het zag er heel realistisch uit, want ze laten die dieren door echte wouden en vlakten lopen. Toch vond ik ondanks al dat knappe werk de dino's soms wat al te soepel wandelen en opspringen alsof de zwaartekracht niet bestond en ze geen 50 ton maar een paar kilo wogen. Het blijft een prachtig geheel. Jammer dat het zo laat wordt uitgezonden, want kinderen zijn dol op dino's en zullen zich niet door de wetenschappelijke toon laten afschrikken. Als de techniek over honderden miljoenen jaren heen kan reiken, dan moet het heden een koud kunstje zijn. Je vraagt je af of in de volgende eeuw een nieuwe Stalin niet in de verleiding zal komen om ook het nieuws van vandaag op zo'n overtuigende manier te laten animeren met fictionele gebeurtenissen die hem politiek uitkomen. "Verdachten" die door bewakingscamera's "op heterdaad" zijn betrapt.

Wat biedt zo'n BBC-documentaire een contrast met de rokende puinhopen van de Britse spoorwegen. Voor de publieke omroep heeft de Britse overheid wel veel geld over maar voor hoe lang nog. De kijkgelden worden hoger, terwijl de kijkcijfers dalen. Het helpt niet dat BBC1 zich laat verleiden tot commerciële pretcultuur, want dat doen andere beter. Symbolisch dat dit megaproject over dinosaurussen gaat. Is de televisie niet verder geëvalueerd? Kan dat nog wel, zo'n publieke investering? Voor de gemoedsrust van al die kijkgeldbetalers noemden ze geen bedrag in de uitzending maar ik begreep dat het erg duur was. Ik hoop dat ze het over de hele wereld kunnen verkopen maar de omzetten van de film Jurassic Parc zullen ze nooit halen. De BBC verkoopt niet zo goed als Hollywood. De dinosaurus blijft een gok met grote zakelijke risico's. Endemol zou er nooit aan beginnen. Maar van winst alleen kan de mensheid niet voortbestaan.