R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
B E E L D :
Kijkoorlog En nu het grote nieuws: de parachutesprong van beeldgluiper Willibrord Frequin op het gebouw van concurrent Big Brother. Het is het eerste grote incident daar na weken van groepssnoezel. Goed voor beide programma's, want iedereen wil na al dat nieuws wel eens bekijken wat er écht gebeurde. Welnu, dat kregen we niet te zien. Alleen felle, onderling strijdige agitpropversies. Na de landing trokken de teams van beide omroepen met camera op de schouder tegen elkaar ten strijde. En gisteravond kwam het resultaat op beide netten. Op SBS6 werden de Frequin- parachustisten als helden binnengehaald, op Veronica waren het ordeverstoorders die het wankele welbevinden van de groep verstoorden. Oorlog tussen de commerciëlen. T V V O O R A F : 301/302 De een kookt en de ander kotst. Zo is het ongeveer gesteld met de twee buurvrouwen uit 301/302 (de nummers van hun appartementen). Als de film begint staat de ene in haar high tech keuken een maaltijd te bereiden, die ze even later serveert aan de politieman die haar verhoort over de vermissing van de ander. Hij heeft nog nooit zo lekker gegeten. F I L M V O O R A F : Integer tot kotsens toe Je hebt van die types als Eddy Zoëy, Willibrord Frequin en Rob Muntz die ergens naar binnen walsen en met veel misbaar in beeld brengen wat dat teweegbrengt. Je hebt ook presentatoren als Jan-Douwe Kroeske en Jochem van Gelder die uit een vliegtuig springen zodat de kijker plaatsvervangend meemaakt hoe zo'n vrije val voelt. En je hebt Louis Theroux. Louis Theroux is in zijn serie Weird Weekends (1995) uitgegroeid tot een fenomeen in de televisiejournalistiek. De tweede reeks van dat programma loopt sinds kort op Net5. Hij omschrijft het zelf als een documentaireserie over Amerikaanse subculturen. Louis duikt in zijn onderwerpen. Als hij in beeld is, zie je de gebeurtenissen weerspiegeld in zijn motoriek en vooral in zijn gezicht. Zelfs een voortdurende close-up van zijn gelaat zou een informatieve reportage zijn. Hij is lang en een beetje slungelig. Zijn zwarte haar zit altijd slordig. Vanonder donkere dansende wenkbrauwen houdt hij de blik strak op de gesprekspartner gericht. Uit zijn ogen spreekt een voortdurende verbaasde belangstelling en een bijna mateloos begrip. Zonder te knipperen kan hij iemand aankijken en met kleine knikjes aanmoedigen. Luisterend trekt hij zijn brede lippen vaak peinzend naar binnen.
|
NRC Webpagina's
8 OKTOBER 1999
Videoclip
|
Bovenkant pagina |