NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
We hebben een probleem, dat is duidelijk, een probleem met het overheidsgezag. Als je wilt, kun je elke avond de politie over het scherm laten marcheren. De kijker die dat allemaal heeft gezien, blijft binnen, want het is buiten niet pluis. Maar gelukkig, er zijn overheidsdienaars die ons beschermen.

Laagst in rang zijn de parkeerwachters in Wielklem & Co, de nieuwe docusoap van Veronica. Iedereen mag die petdragers uitschelden, slaan, trappen, de banden lek steken, 't maakt niet uit. Uitdrukkingen als 'stinkhoer', 'vuile, vieze stinkende uitvreter' en toch blijven ze vriendelijk doordiscussiëren of er niets gebeurd is. Urenlang. Het is een inkijkje in de laat-me-door-mentaliteit van de automobilist. Het ellendigste volk zijn de unaniem blanke Amsterdamse taxichauffeurs. Als zo iemand een klem krijgt, komen zijn collega's om de parkeerwachten krioelen en gaan ze schelden. Later dekken ze elkaars wangedrag. De geklemde chauffeur stak de twee achterbanden van de parkeerwachtauto door. De verborgen Veronica-camera zag hem achter de auto gaan om het te doen. Nee, dan toch liever met de eigen auto naar Amsterdam in plaats van aan zulk schorriemorrie te zijn overgeleverd. Maar ja, die wielklemmen.

Dan de verontwaardigde mevrouw die een pand wil kopen in de Amsterdamse grachtengordel - moet toch een paar miljoen kosten - en klaagt over al dat onrechtvaardige parkeergeld. Hier is de gezagsdrager het slachtoffer van overspannen mobiliteitswensen: haal alle auto's weg, op de mijne na. Want ik kon me niet voorstellen dat mevrouw voor haar komst de gracht wilde laten dempen. Gevolg van zulke onredelijkheid is dat de parkeerwachter steeds werktuiglijker zal klemmen.

Goed onderwerp, parkeerwachters, maar toch is het jammer dat zo'n docusoap zich herhaalt met elke week nieuwe scheldpartijen. Het gaat nooit dieper. Na twee keer kijken heb ik weer genoeg van zo'n serie. Later, nieuwe reality, 112 Weekend, branden, verkeersslachtoffers die uit auto's worden gesneden, de politie- aanhoudactie in Amsterdam. Revolvers, drugs, dronkenschap. Het gaat zo'n hele avond door op Veronica. Wie ziet dat allemaal? Bij Barend en Witteman, gelukkig weer terug, zag ik de omslag van beklagenswaardigheid, van dader naar slachtoffer. In de jaren zeventig was iedereen vol begrip voor criminele pedofielen. Nu waarschuwt een schoolhoofd de ouders als zo'n vieze man op het plein wordt gesignaleerd. Criminele pedofielen recidiveren tot op hoge leeftijd en daarin verschillen ze van de meeste andere geweldplegers. Gerede kans dat iemand die vrij komt, zich weer vergrijpt. Moet je hun identiteit bekend maken, voor hun deur posten, pamfletten in de buurt uitdelen, zoals twee ouders van een eerder slachtoffer van zo iemand deden? De aanwezige seksuoloog J. Frenken zag ik zwaar zuchten maar de enige oplossing die hij voor die school aandroeg was therapie voor de crimineel en seksuele voorlichting voor de kinderen. Alweer. Een gast ontwikkelde een databank op internet voor criminele pedofielen. Iedereen kan uitvinden hoe het in zijn buurt zit.

"Maar wat gebeurt er als u een fout maakt in die databank", vroeg Paul Witteman.

"Wat is erger", antwoordde de man. "Een fout maken of een heksenjacht op kinderen?".

Later, bij Nova een aardig portret van Rudolph Giuliani, burgemeester van New York en misdaadbestrijder. Volgens voorganger Ed Koch zou hij beter zijn als hij kritiek kon verdragen. "Politiemensen moeten het voordeel van de twijfel krijgen. Ze geven hun leven om ons leven te redden", zien we hem zeggen. Een voorbeeld. Geestelijk gestoorde man zwaait met mes. Drie agenten schieten. Boem. Dood. Jammer, was geen camera bij en geen Klaas Wilting. Zou mooie reality tv zijn. Of kon de politie dat niet gebruiken? New York moet veilig blijven voor de kijker.