NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

HET ZIJN BEELDEN die eigenlijk niet passen in een doorgeorganiseerde samenleving als de Nederlandse waarin de mens geacht wordt het voor het zeggen te hebben: ploeterende brandweerlieden die bij nacht en ontij vergeefs proberen het wassende water op afstand te houden. Beelden uit het Limburgse Maasdal rijgen zich aaneen met beelden uit het Westland. Plotseling zware, geconcentreerde regenval heet nog steeds een calamiteit, maar als het in bepaalde regio's een jaarlijks terugkerend verschijnsel wordt, is er meer aan de hand. Een aantal jaren geleden is heel Midden-Nederland geëvacueerd geweest. Dat toonde op dramatische wijze aan dat de strijd met het water nog lang niet gewonnen is, zij het dat de vijand de gewoonte aanneemt om de delta in de rug aan te vallen.

Natuurlijk zijn er plaatselijke oorzaken. De verregaande uitbating van het Maasdal voor bedrijfsterreinen en woonwijken heeft de risicogrens daar aanzienlijk verlaagd. Ook het Westland is in de loop der decennia overwoekerd door wat in meer poëtische zin wel eens als de glazen stad is aangeduid. Bij het verlenen van vergunningen voor kassenbouw heeft de waterhuishouding in het gebied zo ongeveer de laagste prioriteit. Het chronische verkeersinfarct op de onaangepaste wegen is een dagelijks terugkerend signaal dat er iets goed mis is met de ontwikkeling van de regio rondom plaatsen als Naaldwijk, Poeldijk, Honselersdijk en 's-Gravenzande.

TUINDERS VERWIJTEN het Hoogheemraadschap passiviteit na de wateroverlast van vorig jaar. De autoriteiten antwoorden dat zij op veel waren voorbereid, maar juist niet op deze waterhoos. We zetten er nog een pomp bij, verklaarde een opgeruimde brandweerman. Alleen, de aanwakkerende noordwester maakt het nu niet eenvoudig op de Waterweg te lozen. Het beeld is compleet: de mens moedig in de slag met krachten die hij niet beheersen kan. Maar aan het beeld valt niet af te lezen dat diezelfde mens wel heel ver is gegaan met het uitdagen van die krachten.

Een paar jaar geleden moedigde minister Van Aartsen, toen van Landbouw, de tuinders in het Westland aan hun bedrijven naar elders te verplaatsen en zeker niet uit te breiden of nieuwe bedrijven te vestigen. Het Westland en glastuinbouw zullen in de nabije toekomst "minder als synonieme begrippen" door het leven gaan. De bewindsman dacht bij die gelegenheid minder aan het bedreigende water dan aan de wens van de samenleving de beschikbare grond voor andere doeleinden te gebruiken dan voor kassen. Maar ook ten bate van die andere doeleinden dient te worden gelet op de balans tussen natuur en menselijk ingrijpen. Een pompje hier en een paar zandzakken daar voldoen op den duur niet meer. Dat moet tuinders, andere ondernemers, bewoners en overheden langzamerhand toch duidelijk zijn.

( a d v e r t e n t i e s )