R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
B E E L D :
Achter rolluiken
Maarten Huygen
De rest van het gezelschap waaronder veel vrouwen is niet met stomheid geslagen maar gaat er gewoon op in. Er ontstaat een beleefde discussie waarin allerlei meningen de revue passeren. Martine, paardenfokster, vindt die perioden helemaal niet lastig. Marleen, zakenvrouw, valt haar bij. "Maar vind ge het niet mooi dat hij de kalender bijhoudt?", vraagt de presentator nog. "Zeer romantisch", reageert nog een vrouw. Verbazend. Maar dit is ook geen Nederlands maar een Vlaams praatprogramma op BRT1, het wekelijkse Eerlijk gezegd.. van presentator Johan Op de Beeck. En Vlamingen nemen die aansporing letterlijk. Gisteren ging het over de verhoudingen tussen man en vrouw. En ik verwachtte een paar nuanceverschillen met wat ik hier gewend ben maar ik belandde in een totaal andere wereld. Paul, de fors gebouwde biowinkelier met zijn grijze kabouterbaard en lange haar, had de ware nog niet gevonden. Hij had wel veel vriendschappen met vrouwen maar nooit seks. "Voor mij is 'ne tongkus een huwelijk", zegt hij. Toen hij eens zijn veldje zeisde, had een vrouw gezegd dat ze geil werd van zijn naakte, zwetende torso. Sindsdien draagt hij altijd een hemdje. Drie vrouwen beamen dat seks een goede vriendschap met een man kan bederven. Onderwijzer Robert lijkt uit de Nederlandse jaren vijftig weggelopen, keurig in het pak, glimmend gepoetste schoenen. Volgens hem 'is het toch zo traditie dat de vrouw de man verzorgt'. Dat duidt op een 'gelukkig gezin'. Nederlanders zeggen voor de camera altijd sociaal wenselijke dingen. Het verloop van een Rondom Tien, Karel van de Graaf of Buitenhof kan ik vaak dromen. Volgens een Trendbox-onderzoek van de VPRO-gids vallen geboortegolvers op door hun minder liberale opvattingen. Zo vinden ze vaak dat moeder thuis moet blijven als er jonge kinderen zijn. Zo'n mening hoor je hier nou nooit op televisie. Die geboortegolvers worden niet uitgenodigd of ze slikken in de hitte van de tv-lampen hun conservatieve opvattingen in. Op televisie lijken Nederlandse mannen allemaal op Jef, de artistieke architekt bij Eerlijk gezegd... Hij hield een heel betoog over de superioriteit van de vrouw. In zijn vriendenkring werden mannen vrouwelijker en zachtaardiger. Hij moest een nieuwe directeur zoeken voor zijn bedrijf en dat zou vast en zeker een vrouw zijn. Na deze opmerking glimlachte hij trots naar alle vrouwen in het gezelschap alsof hij applaus verwachtte. Een Nederlandse tv-discussie mondt uit in een conclusie of een precies omschreven scheiding der geesten. De overheid zou maatregelen moeten nemen of niet, ergens moest wat geld bij of juist niet. Maar Eerlijk gezegd.. werd afgesloten met het oubollige 'Ik hoop dat de mannen vrouws genoeg worden en de vrouwen mans genoeg om elkaar in de ogen te kijken met een blik van verstandhouding'. Even dacht ik naar een archieffilmpje uit de jaren vijftig te kijken. Maar vijf personen uit het gezelschap waren gescheiden. De meeste vrouwen hadden een volledige baan. Daar is Vlaanderen altijd verder mee geweest dan Nederland. Vlamingen zijn gewoon individualisten. Dat individualisme is ook het fascinerende van Jambers, de Vlaamse documentaireserie op RTL4 die deze week afliep. Onderwerpen als verliefde bejaarden, zwanger en man weggelopen, terug thuis uit het gevang, sexy op je zestigste. Soms tegen het ranzige aan. Jambers trekt de Vlaamse rolluiken omhoog en de vitrages opzij en het lijkt authentieker en aparter dan een blik in de grote helverlichte ramen waar nooit gordijnen voor hingen.
|
NRC Webpagina's
1 OKTOBER 1999
|
Bovenkant pagina |