NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

KESTER FRERIKS
De man is een rechtgeaard romanticus, niet belast door enige werkelijkheidszin. Ooit ontmoette hij in Nagasaki een vrouw, die hem jarenlang obsedeerde. Zijn werk was de fotografie, met name van prostituees. Maar haar, die ene vrouw, de allermooiste, fotografeerde hij nooit. O-Kiku heette ze. Op een dag is ze vertrokken. Zij noemde de man Felice... Felice, telkens weer de naam een keer herhaald. De film speelt zich af in Tokio, in de winter van 1895. In het openingsbeeld sneeuwt het, de fotograaf (Johan Leysen) staat voor het raam van een hotel en schrijft een brief aan zijn broer, terugblikkend op zijn leven. Hij wil nooit meer fotograferen. Met zijn manier van doen, met de agressie een fototoestel eigen, heeft hij haar ernstig in haar waarde aangetast. Zij verdween, onvindbaar.

Deze film van Peter Delpeut is een eerbetoon aan de strikt artistieke filmkunst. De opnamen werden gemaakt in Singel Studio, Amsterdam. Foto's van het laat-negentiende eeuwse Japan vormen de leidraad; ze verschijnen groot in beeld en laten een voorgoed verloren, vaak onwerkelijk verstilde wereld zien. Een van de, historisch bestaande fotografen, is Felice Beato. Het is zijn levensverhaal dat Delpeut vertelt.

Er zijn scènes die zich afspelen in de huizen van de mensen van vroeger, die de hoofdpersoon bezoekt. Elk daarvan eindigt met zijn vertrek, waarna de oude foto's verschijnen van vaak lege wegen, herbergen, havens. Maar O-Kiku blijft verloren in dit 'grote harde land'. Felice gaat tegen elke rationaliteit in, zelfs een mooi Japans gezegde als 'Verspild water vloeit niet terug in de kan' slaat hij in de wind.

Wanneer hij haar uiteindelijk toch terugvindt, is zij nog steeds een beeldschone vrouw en is hij oud, moe. De actrice Kumi Nakamura vertolkt de rol van O-Kiku met een afstandelijkheid die elke hoop op enige herleving van de liefde tenietdoet. Onaantastbaarheid: dat is het woord voor haar. Die oosterse ongrijpbaarheid doet kennelijk in het hart van de westerling de meest onwerkelijke gevoelens ontbranden. In dat contrast schuilt de juiste toon van deze film: de zinloze hardnekkigheid van de man Felice tegenover de Japanse grootse terughoudendheid. De fotografie van de film (van Walter Vanden Ende) is hiervan een prachtig toonbeeld. Heel dichtbij zijn de vrouwengezichten gefilmd, de huid glad als satijn, en toch ver weg zijn ze. Dat is Felice... Felice's bitterste ontdekking.

Felice... Felice... (Peter Delpeut, 1998, NL), Ned.1, 22.57-0.37u.