NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

COEN VAN ZWOL
Een familie buitenaardse insecten komt in een buitenwijk wonen. Een bruid ruilt van lichaam met een stervende bejaarde. Een moeder mag haar puberteit overdoen. Een jongentje wordt ineens volwassen. Een baby praat als een volwassene. Twee baby's praten als volwassenen. Huisdieren praten als volwassenen. Een buitenaardse neger landt op aarde. Een bodybuilder heeft een dwerg als tweelingbroer. Een bodybuilder wordt peuterleider. Een bodybuilder raakt zwanger.

Het fijne van formule-komedies is dat je ze in één zin kan samenvatten en daarna meteen weet hoe de film ongeveer gaat verlopen. In formule-komedies draait het om een absurd gegeven, een gimmick. Op zijn slechtst leidt dat tot een te lang uitgesponnen grap; op zijn best tot aardige observaties over leeftijd, ras, liefde, het gezin, de tijdgeest of wat al niet. Het is een filmgenre dat buiten Amerika niet al te vaak wordt bedreven: daar zijn filmmakers kennelijk niet in staat absurd en serieus op die manier te combineren.

In Multiplicity (1996) kloont een overwerkte man zichzelf om tijd voor zijn gezin te maken. De man met tijdgebrek is Michael Keaton, de regisseur is Harold Ramis. Die weet wel raad met een formule, getuige de prachtige komedies Groundhog Day ('humeurige weerman moet dezelfde vreselijke dag telkens overdoen') en Analyze This ('mafiabaas gaat in psychotherapie'). Multiplicity is dus op zijn minst een acceptabele film. Maar helaas niet veel meer dan dat. Dat ligt niet aan Michael Keaton, die goed op dreef is als vader met drie klonen. De klonen ontwikkelen elk zo hun eigen karakter: een workaholic, een zorgzame homo en een schlemiel. Deze opdeling in macho, zorgvader en groot kind dient een leuke satire op te leveren op de moderne huisvader en de vele tegenstrijdige rollen die hij moet spelen. Met als moraal dat niemand perfect is, en dat dat maar goed is ook. Maar Multiplicity mist daarvoor de scherpte en ontaardt gaandeweg in dolle misverstanden en John Lanting-achtig verstoppertje spelen, zonder dat er een theater van de lach onstaat. Er zijn best aardige momenten, als de echtgenote in één nacht met alledrie de klonen naar bed gaat bijvoorbeeld. Maar twee uur is voor Multiplicity gewoon te lang.

Multiplicity (Harold Ramis, 1996, VS), SBS6, 20.30-22.35u.