NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

YVONNE KROONENBERG
Ik ken een journalist die ook graag visboer was geweest en een uroloog die dominee had willen worden. Ik denk niet dat ze veel bijval ontmoeten voor hun dromen.

Zelf was ik graag vrachtautochauffeur geweest. Ik heb zelfs rijlessen genomen om te zien of ik talent heb en al is dat niet het geval, ik houd zielsveel van vrachtauto's, van vrolijke kleine vrachtwagentjes tot de imposante internationale opleggers die traag langs de wegen rollen. Ik kan me maar net beheersen om ze niet toe te zwaaien: was ik maar zoals jullie!

Ik sta niet alleen, andere mensen vinden vrachtautochauffeur ook een romantisch beroep. In het begin van dit jaar heeft de NCRV een serie over de wereld van de vrachtautochauffeur uitgezonden en wegens succes, komt de omroep met drie nieuwe afleveringen. Vanavond wordt de eerste uitgezonden. Hij gaat over Ron van de Goorbergh, een plaatje van een man, met een snor die er van mij ook af mag. Hij is getrouwd met Zoubida, een Marokkaanse, die hij heeft ontmoet op een van zijn veelvuldige vrachtreizen naar Marokko. Ron wordt zwijgend achter het stuur gefilmd, terwijl zijn verhaal als voice-over klinkt. Je ziet hem bedaard schakelen, met soepele bewegingen, een man die weet wat hij doet, je ziet hem geknield bij de enorme machine. Er hapert iets in het mechaniek, hij helpt een collega die zijn band aan flarden heeft gereden, hij controleert de elektrische bedrading. Hij staart in de verte en krijgt een afwerende blik in zijn ogen wanneer de verslaggever hem probeert te bewegen tot onvoorzichtige uitspraken. Daar is het chauffeurscafé, een kale formica inrichting, biefstuk met pepersaus en frietjes. 's Avonds maakt hij zijn bed op in de cabine achter de stoelen, hij houdt zijn onderbroek aan. 's Ochtends gaat hij douchen in de voorziening bij de vaste stopplaats voor chauffeurs.

Het is een beroep waar de romantische rillingen van over je rug lopen. De secretaresse van het vervoersbedrijf, die zelf misschien niet verder komt dan de stadsgrenzen van Breda waar de onderneming is gevestigd, vertelt bevlogen hoe gedreven sommige vrachtautochauffeurs zijn, hoe hun hart altijd maar weer hunkert naar de verte.

Er zijn chauffeurs die nooit naar huis willen. Ze hebben nog niet gelost of ze willen al weer laden. Dat zijn chauffeurs die nog geen verkering hebben. Want heel anders is het met mensen als Ron van de Goorbergh gesteld. Die willen eigenlijk maar het liefst naar huis, vooral in het weekend en dan heeft Ron nog niet eens kinderen. Die gaan wel komen, dat zie je aan alles. Dit huwelijk is er voor gemaakt. Zoubida weet dat ze begrip moet hebben voor het werk dat haar man doet, ze zegt het wel zeven keer: "ik muss het begreipen". Ze heeft lang in Duitsland gewoond.

Ze zal het ook opbrengen, daarover bestaat geen twijfel, evenmin als aan het leven dat voor dit echtpaar in het verschiet ligt. Het is een beroep dat een dichtersziel tot grote poëzie beweegt, maar wordt uitgeoefend door mannen die maar één ding willen: naar huis, naar hun vrouw en naar hun kinderen. Die verlangen naar een weekend dat, net als voor andere mensen, begint op vrijdag in de namiddag en op zondagavond eindigt als het er weer opzit. Morgen is het weer vroeg dag.

Truckers, TV2, 22.57-23.42u.