NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

DE DOMINEE EN DE KOOPMAN hebben elkaar weer gevonden. Plotseling heeft spraakmakend Nederland de mond vol van de wenselijkheid om asielzoekers te laten werken. Dat doorbreekt hun verveling in de opvangcentra en het helpt mooi om de krapte op de arbeidsmarkt te verminderen. Welja.

Al jaren zitten asielzoekers duimen te draaien in de opvangcentra en geen werkgever of politicus die zich daarom bekommerde. De procedures om vast te stellen of een asielzoeker recht had op een verblijfsstatus, duurden eindeloos. Het vreemdelingenbeleid in Nederland ging over incidenten en lekkende legertenten. Vorig jaar kwam de eerste scheur in het werkverbod voor asielzoekers. Minister De Vries (PvdA, Sociale Zaken) gaf toestemming voor seizoenarbeid, bijvoorbeeld in de oogsttijd op het land. Vorige week suggereerde De Vries dat er een arbeidsplicht voor asielzoekers ingesteld diende te worden. Het Midden- en Kleinbedrijf heeft die suggestie dankbaar aangegrepen. Samen met de uitzendbranche stelde voorzitter De Boer van het MKB voor dat er banenpools komen voor asielzoekers, zodat ze kunnen worden ingezet om de krapte op de arbeidsmarkt te verminderen. De plotselinge bekommernis van de werkgevers met de verveling onder de asielzoekers is louter ingegeven door problemen bij het vervullen van vacatures. Daarom is de vrij brede steun die er voor verruiming van de arbeidsmogelijkheden voor asielzoekers bestaat, des te verbazingwekkender. Niet alleen staatssecretaris Cohen (Justitie) en een flink (links en christen- democratisch) deel van de Kamer, ook de vakbeweging en de werkgeversorganisatie VNO-NCW staan er positief tegenover. De ervaringen met de 'tijdelijke' gastarbeiders uit de jaren zestig en zeventig zijn allang vergeten.

De ontdekking van het arbeidspotentieel van de asielzoekers doet haast verbleken dat Nederland nog zo'n anderhalf miljoen mensen telt in de economisch actieve leeftijd met een sociale uitkering. Kennelijk zijn zij volledig afgeschreven. Daarnaast zijn er praktische bezwaren - waarvan de 'aanzuigende werking' niet de minste is. Straks maken de 'reisagenten' die voor het overgrote deel van de vluchtelingen naar Nederland zorgen, niet alleen reclame met de procedures en de opvangmogelijkheden, maar ook met het arbeidsperspectief. Ze zullen hun tarieven daarop ongetwijfeld afstemmen. Stel dat asielzoekers tijdelijk legaal werken, premies betalen en daarna toch worden uitgewezen omdat ze geen verblijfsstatus krijgen. Dat is met een instroom van 40 50.000 mensen per jaar en de trage procedures van de IND maar al te goed denkbaar. Gaan de werkgevers dan lobbyen voor hun verblijf? In hongerstaking? En: wat gebeurt er met de ingehouden sociale premies - worden die daarna in het land van herkomst uitgekeerd?

Als het Nederland ernst is asielzoekers in te zetten op de arbeidsmarkt, verandert een van de uitgangspunten van het toelatingsbeleid. Dan kan beter meteen vastgesteld worden dat een groot deel van de asielzoekers naar Nederland komt omdat ze hopen hier een beter bestaan op te bouwen. Maak dan ook een einde aan de langdurige procedures en stap over op de erkenning dat het - behoudens uitzonderingen - om economische vluchtelingen gaat. Net als de Verenigde Staten en andere immigratielanden kan Nederland dan een beleid voeren gebaseerd op toelatingsquota per jaar.

( a d v e r t e n t i e s )