NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Kijkt u toch naar die lieve grote beer. Die schattige ijsknuffel. Ook vanavond is hij te zien, want weervrouw Diana Woei is hem met Rob Fruithof gaan opzoeken in een poolexpeditie. Maar zodra ik zo'n zachte vacht over het scherm zie lopen, weet ik: 'die wordt bedreigd'. En dat klopt, want het is de Week van de IJsbeer. Ze kunnen namelijk niet tegen al dat mooie weer. Door het broeikaseffect krijgen ze het te warm. Ik zag ze dinsdagavond vermoeid zweten bij het plaatsje Churchill, ergens in het noorden. Al die ijsschotsen smelten. Maar Tros weet een oplossing. Red de beer, stap over op groene energie en bel met het World Wildlife Fund (40ct per minuut) voor een pakketje dat u na een dag weer bent vergeten.

Nu begreep ik dinsdag van weerman Peter Timofeeff dat dat broeikaseffect toch zo simpel niet is. Hij wou geen spelbreker zijn en zei er niet bij dat het leefgebied van de ijsbeer wel eens groter zou kunnen worden. Het broeikaseffect kan namelijk de warme golfstroom uitschakelen en dan wordt Nederland een uitbreiding van Siberië. Dan kunnen we die ijsbeer van dichtbij zien, maar ik denk toch dat de kijkers daar geen prijs op stellen. Ze hebben geleerd dat de ijsbeer goed is maar in het echt is hij niet zo lief als in breedbeeld. Zo'n diepvriespoesje moet ook eten. Zodra hij zijn klauwtjes naar een kind uitstrekt, moet u bellen met de Koninklijke Nederlandse Jagersvereniging (ook Prins Bernard) voor een pakketje: 'Schiet op de beer'.

Ook voordat de televisie helemaal op internet is te ontvangen, wordt het al interactief. De kijker kan zelf al die problemen op het beeldscherm mee helpen oplossen. Een 0900-nummer, een overmaking, een wereldverbeterpakketje. Vrijwilligers genoeg. Aardbe ving in Turkije? Als de gever geluk heeft, ziet hij zijn eigen naam over het scherm gaan met een forse gift. Heel simpel.

Van Chinese aardschokken zijn nooit beelden. Bij de aardschok in Athene was iedereen al weer moe. Er waren ook minder mensen bij betrokken. De Nederlandse televisie was bezet door de ramp in Oost-Timor, maar waar was het 0900-nummer? CNN bracht uren dezelfde Atheense ruïne in beeld maar er veranderde weinig. Zou het in Atlanta zijn gebeurd, dan waren alle Journaals en actualiteitenrubrieken vergeven van de verhalen, ook al vielen er maar een paar doden. Amerikaanse televisiestations brengen aardbevingen nu eenmaal verleidelijker op het scherm, compleet met persoonlijke belevenissen en anekdotes. Het televisie-engagement is afhankelijk van de plaatjes. Een actie Red de Pissebed maakt geen kans. De nerts verdient meer bescherming dan het varken of de kip omdat het diertje veel zachter is. Als leer nog vol koeienharen zat, zouden kunststof schoenen meer kans maken en zou niemand nog een leren jasje of leren broek kopen.

De uitbraak van de varkenspest bracht een omslag in de publieke opinie teweeg tegen de intensieve veehouderij. Niet door het virus zelf dat zich snel over de overvolle stallen in de Peel verspreidde. Maar door de beelden van de dode varkens die door een mechanische grijper in een container werden gegooid. Geen wonder dat we maar zelden op televisie een slachterij van binnen krijgen te zien.

Voor de ogen van de kijker redden de helden van Greenpeace de walvis uit de klauwen van de schurkachtige Japanners en Noren. Maar sommige soorten walvissen zijn relatief talrijker dan de haring. Waarom mag de haring wel in jaarlijks vastgestelde quota gevangen worden en de walvis niet? Omdat de haring op televisie altijd zonder kop boven een geopende mond hangt. De haring is niet dood maar rauw, als charmante Nederlandse folklore. Over de walvis heb ik heel wat documentaires gezien en hij is intelligent, aardig en communicatief. Als hij niet zo groot en nat was, zou hij een talkshow hebben, samen met de dolfijn. India is niet het enige land met heilige dieren.