NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

DE ZORGZAAMHEID voor asielzoekers in Nederland is minder onbaatzuchtig dan ze lijkt. Een asielzoeker die hier erkend wil worden als vluchteling, wordt opgevangen, maar mag niets doen. Pingpongen in de recreatiezaal van het opvangcentrum is toegestaan, maar werken buiten de poort is verboden. Arbeid zou tot inburgering van asielzoekers kunnen leiden. En dat geeft problemen als hun verzoek wordt afgewezen. Het gevolg is dat de asielzoekers vaak hospitaliseren. Jaren moeten ze duimendraaien en wachten op een definitieve beslissing. Als die negatief uitpakt, is alles voor niets geweest en zijn veel ambities vervlogen. Wordt de asielzoeker erkend, dan heeft de vluchteling hier een achterstand opgelopen die alleen met de grootst mogelijke inzet weer kan worden ingelopen.

Het pleidooi van minister De Vries van Sociale Zaken om asielzoekers te laten werken voor de kost is daarom een belangrijke doorbraak. Volgens De Vries kunnen daarmee twee vliegen in één klap worden geslagen. Het is goed voor de arbeidsmarkt hier, die nu door schaarste aan de aanbodzijde uit het lood slaat, en het ondermijnt de mythe in den vreemde dat Nederland een land van melk en honing is. "Men moet zich afvragen wat het meest aanzuigt: het perspectief van jarenlang niets doen met een uitkering of het perspectief van een arbeidsplicht en werken voor de kost", aldus De Vries (PvdA) maandag in een toespraak voor de Katholieke Universiteit Brabant.

MAAR ZONDER haken en ogen is zijn voorstel niet. Met een simpele proclamatie van een arbeidsplicht voor asielzoekers komt de regering er niet. Het voorstel moet gepaard gaan aan een drastische verbetering van de asielprocedure. De Immigratie en Naturalisatiedienst (IND) kan het werk nog steeds niet aan. Het gevolg is dat de 'schifting bij de poort' te wensen overlaat, de IND ingewikkelde zaken graag vooruit schuift in de hoop dat een hogere instantie het verlossende woord spreekt en veel asielzoekers dus jaren in onzekerheid verkeren. In deze omstandigheden kan een arbeidsplicht voor asielzoekers tot een binding met Nederland leiden en dus tot een variant op de 'witte illegalen'.

Het voornemen van minister De Vries moet dan ook gekoppeld worden aan de uitvoering van het asielbeleid. Een commissie onder leiding van voormalig secretaris-generaal Mulder van Justitie heeft begin jaren negentig serieuze voorstellen gedaan om het accent te leggen bij de poort en te aanvaarden dat dit geld (voor personeel én juridische garanties) kost. Die voorstellen zijn toen om onduidelijke redenen weggewuifd.

Staatssecretaris Cohen van Justitie heeft dit dossier, mede met het oog op de nieuwe Vreemdelingenwet die in het verschiet ligt, al uit de la getrokken. Ook hij wil een snellere behandeling bij binnenkomst. Cohen zou de voorzet van zijn partijgenoot De Vries moeten aangrijpen om de uitvoering hiervan door de IND vlot te trekken. Met een arbeidsplicht voor asielzoekers ziet zelfs de kosten/baten-analyse van een snellere én rechtvaardige behandeling bij de poort er anders uit.

( a d v e r t e n t i e s )