NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Pieter Steinz
Wie herinnert zich nog Michael King? In de jaren tachtig was hij de weerman bij de BBC-televisie, gezaghebbend en een tikje arrogant. Maar toen kwam de Great Storm van 1987, zonder dat King hem had voorspeld. Erger nog: hij was gewaarschuwd door een telefoontje van een amateurmeteoroloog, en had daar in zijn weerpraatje nogal neerbuigend over gedaan. Een paar uur later trok er een orkaan over Zuid-Engeland die tienduizenden bomen ontwortelde, wegen en bruggen vernietigde en 18 mensen het leven kostte.

Het beroemdste optreden van Michael King ("Het schijnt dat een vrouw de BBC heeft gebeld om te zeggen dat er een storm in aantocht is, maar ik zal u precies vertellen waarom u zich geen zorgen hoeft te maken") flitste gisteravond nog even voorbij in de BBC-serie The Essential Guide to the Weather, waarin dit keer de macht van het weer aan de orde kwam. Het was een programma vol weetjes, die wervelend werden gepresenteerd door onder meer een Pythoneske upper-class twit en een vrouw met een bos rode krullen die als Emma Peel rondreed in een oud model sportauto. Ik had moeite om het tempo bij te houden, maar leerde een hoop. Groot-Brittannië is de winderigste plaats ter wereld en heeft meer (zij het minder gevaarlijke) tornado's dan de Golf van Mexico; de lawines in de Alpen zijn erger dan die in Schotland, maar zullen in kracht afnemen door het broeikaseffect; grote hangbruggen stroomlijn je door vortexjes op te wekken tussen de relingen; de helft van alle dodelijke blikseminslagen is binnenskamers; en bij onweer kun je maar beter bij het raam en de telefoon uit de buurt blijven.

Iedereen praat over het weer, maar niet iedereen kan er wat boeiends over zeggen. Gerrit Hiemstra, die bij het NOS-Journaal rouleert met Diana Woei en Erwin Kroll ("We hadden recht op zon, maar we kregen regen"), heeft zijn Pelleboer-accent mee, maar straalt weinig gezag uit. John Bernard van RTL 4 oogt betrouwbaar, formuleert beschaafd, maar is vaak zo saai dat de voorspelling je ontgaat. Wat meer schwung mag best. Natuurlijk hoeft niemand het voorbeeld te volgen van de hoofdrolspeelster van de gisteren uitgezonden komedie To Die For: een ambitieus weermeisje (Nicole Kidman) dat 'het weer presenteert alsof ze D-Day verslaat' en en passant de seksuele fantasieën van haar kijkers prikkelt. Maar kijk eens naar België 1: gisteren werd daar, in de vrije week van de sexy meteorologe Sabine, het weer uitgelegd door de jonge Frank Deboosere. Sommigen zullen hem oubollig vinden, met zijn flandricismen als 'we zijn er gloeiend bij' en 'kans op gedonder', en met zijn dagelijkse verslag van de trek van de Belgische ooievaars ("ze proberen nu de straat van Gibraltar over te steken, maar er is te veel wind"). Maar hij slooft zich niet uit en houdt zelfs tegen middernacht de aandacht vast.

Vlaanderen heeft nog betere presentatoren, en Nic Balthazar, de kaalhoofdige filmkenner van Canvas, is de beste. Gisteren hield hij met de voor hem kenmerkende combinatie van enthousiasme en ironische eruditie een vijfminuteninleiding bij Easy Rider. De film is 30 jaar na dato hopeloos gedateerd, maar het aardige is dat Balthazar dat ook gewoon zei. Hij somde wetenswaardigheden op, maakte spottende grapjes over de poëtica van de regisseur ("zelfs de gerookte marihuana moest echt zijn"), en suggereerde dat de film het best bekeken kon worden onder het genot van dezelfde geestverruimende middelen die Hopper, Nicholson en Fonda gebruikten.

Ik heb niet gekeken, want To Die For was op de andere zender. En om in de meteorologische stemming te blijven schakelde ik vlak voor het slapengaan over naar Westenwind op RTL 4, een poor man's Oud Geld die heel wat minder spektakel bood dan het onweer van een paar uur later. De Belgische weerman had gelijk: het werd 'een zwoele nacht met gedonder'. Gelukkig wisten we dankzij de BBC wat ons te doen stond.