NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

MARK DUURSMA
Ah, de Provence. Alles wat het Franse platteland Frans maakt, ligt besloten in dat woord. Als een Amerikaanse kunstenaar een huis in Frankrijk heeft, dan staat dat in de Provence. Buitenlanders worden lyrisch van de Provence, en van films die zich daar afspelen.

Subtiel Amerikaans Internet-proza: "Your soul will be left glowing. These movies will shower you with gold.' De fan spreekt over het tweeluik Jean de Florette en Manon des Sources, het internationale succes (in Engeland vonden ze het de beste film van 1988) van Claude Berri uit 1986. Berri verfilmde de tweedelige roman L'Eau des Collines van Marcel Pagnol, die zijn roman zelf ook al had verfilmd in 1953. Het verhaal speelt zich af op het platteland van de jaren twintig. In Jean de Florette gaat een idealistische buitenstaander (Gérard Depardieu) ten onder aan de pesterijen van zijn buurman (Yves Montand) en diens neef (Daniel Auteuil). In Manon des Sources neemt zijn dochter (Emmanuelle Béart) wraak.

Pittoresk was niet genoeg voor Claude Berri. Op de geluidsband wisselen lieflijke strijkers en krekels elkaar af, maar zijn epos wil meer zijn dan een ode aan het Franse plattelandsleven. Hij streeft naar de allure van een Griekse tragedie, en dat doet hij iets te nadrukkelijk. Al te zichtbaar - bliksem verlicht de vele nachtelijke scènes - zweven de tijdloze grootheden Hebzucht, Wraak en Wroeging boven het alledaagse gedoe rond verliefdheden en afgesloten waterbronnen. Dat heeft iets potsierlijks en pas tegen het einde, als de oude vrek met de omvang van zijn zonden wordt geconfronteerd, breekt de tragiek door.

Dat kleine beetje tragiek in de finale is te danken aan Montand. Niet aan Emmanuelle Béart, die de titelrol speelt. Die is tragisch om andere redenen. Ze kan acteren, maar regisseurs laten haar alleen maar mooi zijn. Alleen Jacques Rivette wist haar schoonheid te relativeren, in La belle Noiseuse. In Manon des Sources is ze de mysterieuze geitenhoedster uit de bergen, en moet ze veel in de leegte staren. Het eerste half uur van de film kunt u overslaan, tenzij u Béart graag als een geit over de rotsen ziet klauteren. En ze danst naakt met een mondharmonica - dat doen wilde meisjes in de Provence graag.

Manon des Sources (Frankrijk, 1986, Claude Berri), Canvas, 22.35-0.25u.