NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze correspondent RENÉE POSTMA
P&ZAREVAC, 21 JULI. Terwijl de NAVO Servië bombardeerde, mocht de zoon van president Milosevic in diens geboortestad Pozarevac voor zeker één miljoen mark een pretpark bouwen. Het werd in recordtijd voltooid, in minder dan vier maanden. Of het project de inwoners van de stad aan hun president kan binden, is zeer de vraag.

Het Bambipark van Marko Milosevic, de zoon van de president - er is veel om te doen maar eigenlijk stelt het niets voor. Het 'amusementspark' van Pozarevac is nauwelijks groter dan een voetbalveld en bestaat vooral uit kleurig geverfde zitjes: een rijtje rode bankjes rond een metersgrote zonnewijzer, een rijtje bankjes rond een waterrad, een rijtje bankjes rond niets, en een verdwaald piratenschip in een grote zandbak. En natuurlijk de verplichte electrische botsautootjes die over de pleinen van alle Servische provinciesteden racen, bestuurd door drie- en vierjarigen die door hun trotse ouders omstandig getroost worden als ze in hun jeugdige overmoed op een tegenligger knallen.

Een speeltuin dus, verder niets. Er is nog een sporthoekje, er wordt wat gebasketbald, er rijden een paar waaghalzen op skateboards en er wordt een drankje gedronken in de bar. Het strandvolleybalveldje is totaal verlaten. Achter een net ligt een zoutwaterzwembad te wachten tot het open mag. De luie ligstoelen staan al klaar.

,,Dat wordt Marko's buitenland. Hij gaat er ook een zandstrand aanleggen zodat het een beetje op Griekenland lijkt.'' In de cafeetjes in de stad maakt de bevolking zich vrolijk over het reisverbod dat de hele familie Milosevic heeft gekregen van de internationale gemeenschap. Marko is onlangs zelfs door de Grieken - normaal gesproken trouwe bondgenoten van de Serviërs - een inreisvisum geweigerd.

Bambipark is het jongste speeltje van de presidentszoon. Eerder al opende hij een opzichtige discotheek op het hoogste punt van de stad. Die is deze zomer nog niet open geweest. Er scharrelen alleen een paar werklieden rond. Kennelijk is alle energie gaan zitten in het Bambipark, dat oorspronkelijk Bambiland had zullen heten. Naar Disneyland. Maar deze associatie was na het begin van de NAVO-bombardementen niet meer welkom en Marko veranderde het Westers klinkende 'land' in het Slavisch klinkende 'park'.

De opening van het beruchte pretparkje kwam enkele dagen na het einde van de NAVO-bombardementen, juist toen tienduizenden Serviërs overhaast de benen namen uit Kosovo. Op de dagelijkse protestbijeenkomsten tegen Milosevic in het hele land wordt steevast de spot gedreven met de megalomane speeltjes van Marko en zijn zusje Maria die een eigen televisiestation drijft (waar na een voltreffer van de NAVO vooral onbegrijpelijke Chinese programma's te zien waren). Bambipark is voor de demonstranten het laatste bewijs dat 's lands eerste familie in een absurde droomwereld leeft.

Pozarevac is de stad waar Slobodan Milosevic werd geboren, waar hij en zijn vrouw Mira Markovic naar school gingen en waar hun kinderen opgroeiden. Sinds anderhalf jaar is het vooral de stad van de jonge Marko, die midden in de stad een kapitale villa liet bouwen. Pozarevac, zo'n zestig kilometer van Belgrado, is een relatief rijke stad. De boeren in de omgeving verdienen goed aan het graan dat ze produceren. De Bambi koekjesfabriek is een goede afnemer. Er zijn een paar mijnen in de buurt en sinds kort wordt er aardgas geproduceerd. Gastarbeiders die in Oostenrijk veel geld verdienen hebben er grote, protserige villa's neergezet. Door de straten rijden dure auto's met Weense nummerplaten.

De zwarte BMW's met Servische nummerplaten zijn meestal van de vriendjes van Marko Milosevic. Zijn directe entourage wordt geschat op een stuk of dertig jongeren, die net als Marko veel geld verdienen met allerlei duistere zaken. Ze weten zich voorlopig beschermd door de plaatselijke politie en laten zich door niets of niemand de wet voorschrijven. Als zoon van de president kan Marko rekenen op de onvoorwaardelijke steun van de plaatselijke autoriteiten.

Toch weet een plaatselijke journalist die zijn naam liever niet in de krant heeft te melden dat het Marko-kamp de laatste weken zenuwachtig wordt. Het reisverbod heeft de zoon van de president ernstig aangegrepen en ook financieel lopen de zaken niet echt zoals verwacht, getuige het feit dat er op een zonnige zondagmiddag in zijn pretpark slechts een handjevol bezoekers rondloopt. Marko staat bekend als iemand die zich moeilijk kan beheersen. Kortgeleden zou hij zijn eigen advocaat in elkaar geslagen hebben. ,,Hoe we dat weten? Dit is een kleine stad, hier kent iedereen elkaar, hier hou je niets verborgen'', wordt gezegd.

Op het terras van de Tropical bar zit een groepje jonge mannen. Een van hen is een naaste vriend van Marko, de zoon van de president was zijn kum, getuige bij zijn huwelijk. Ze drinken een kopje koffie en scheppen op over het feest dat de vorige avond in het Bambipark is gehouden. Dan verschijnt er een jongen met wat verfrommelde papieren onder zijn arm. Hij verzamelt handtekeningen onder de landelijke petitie tegen Milosevic. Hij weet precies wie de jongens aan het tafeltje zijn maar vraagt toch om handtekeningen. Er wordt wat heen en weer gepraat en dan wordt er getekend. ,,Hier heerst een hele schizofrene sfeer. Enerzijds is iedereen nog bang voor Marko Milosevic, anderzijds beginnen mensen zich in te dekken voor een andere toekomst'', legt de activist later uit. Hij heeft zelfs als een paar handtekeningen van de plaatselijke politie weten te bemachtigen voor zijn petitie. Op één dag zijn er in Pozarevac meer dan drieduizend handtekeningen opgehaald. Dat er iets gaat veranderen staat voor hem vast, maar wanneer kan hij moeilijk zeggen. Veel mensen kunnen volgens hem maar moeilijk afscheid nemen van hun leider. ,,Ik verdiep me sinds enige tijd in de psychologie en ik ben tot de conclusie gekomen dat wij Serviërs een infantiel volk zijn.''

( a d v e r t e n t i e s )