NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

HET EINDE VAN een gedroomde presidentiële dynastie. Zo valt de rouw die Amerika in zijn greep heeft gekregen sinds de vermissing van John F. Kennedy Jr., diens echtgenote en schoonzuster nog het best te verklaren. De 'sixties revisited' zou een ander opschrift kunnen zijn boven de jongste tragedie die de Kennedy-clan treft. Want de jaren zestig zonder de gebroeders Kennedy, John, Robert en Edward, de moorden op twee van hen en het schandaal rondom de derde, zouden de jaren zestig niet zijn geweest. Deze puur-Amerikaanse, ambitieuze en wilskrachtige familie van Ierse immigranten, die de eerste katholiek in Amerika's geschiedenis naar het Witte Huis droeg, hernieuwde de belofte van Amerika als het land van de ongekende mogelijkheden, van de New Frontier, van het: vraag niet wat je land voor jou kan doen, maar wat jij voor je land kan doen.

De moord op president John F. Kennedy in november 1963 in Dallas maakte van een al enigszins omstreden politicus onverwachts een martelaar, een nationale held, wiens heiligverklaring voortaan ook de rest van de familie in een bijzonder licht zou plaatsen. Toen Robert zich in 1968 bovendien aan de kant van het jeugdige verzet tegen de Vietnamoorlog schaarde en zich kandidaat stelde voor het presidentschap leek de cirkel gesloten. De Kennedy-clan stond niet alleen meer voor moed en dadendrang maar ook voor sociale bewogenheid. Na de moord op Robert ging de belofte moeiteloos over op Edward. Het ongeluk een jaar later in Chappaquiddick, waarbij zijn auto te water raakte en een secretaresse om het leven kwam, ontnam Edward weliswaar de kans op de eerste plaats in de natie, maar als steeds weer herkozen senator van Massachusetts is hij tot de dag van vandaag een voorvechter geweest van progressieve politiek.

IN HET BEGIN van de jaren zestig had de idee van een presidentiële dynastie der Kennedy's een zekere geloofwaardigheid. Robert was in die dagen als minister van Justitie de voornaamste adviseur van de president in nagenoeg alle aangelegenheden. Het was de tijd van de 'imperial presidency'. De familie voerde een royale staat, omringde zich met kunstenaars en geleerden van internationale naam en faam en vestigde een 'Camelot van beautiful people' rondom het fotogenieke presidentiële paar. Het Kennedy-tijdperk leek zich dan ook gemakkelijk over zes aansluitende termijnen tot 1984 te kunnen uitstrekken waarna de volgende generatie zich al weer zou aandienen. De eerste Kennedy's waren immers ook jong begonnen aan hun politieke loopbaan.

Twee moorden en een schandaal maakten binnen tien jaar aan de droom een einde. Maar de Kennedy's behielden hun plaats in de glossy wereld, zij het eerder door ongevallen en schandalen die de familie bleven treffen dan door opzienbarende prestaties 'in the line of duty', waarmee de eerste generatie haar reputatie had gevestigd. De zoon van de president en diens naamdrager heeft zich altijd verre van de praktische politiek gehouden hoewel hij daarover in woord en geschrift, sinds enkele jaren in het door hem uitgegeven blad George, zijn kritische mening ventileerde. Zijn huwelijk bracht hem op de voorpagina's en in 'prime time', evenals nu zijn vermissing. Hij heette eens de meest begeerde vrijgezel van Amerika te zijn. De Amerikanen treuren om het verlies van een romantische droom uit een half vergeten verleden: een Kennedy, gekozen royalty, in het Witte Huis.

( a d v e r t e n t i e s )