NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Mysteries worden bestreden met het verzinnen van een naam. Bijvoorbeeld Münchhausen by proxy voor moeders die hun babies zwaar mishandelen om aandacht te trekken. Münchhausen-patiënten maken zichzelf ziek en lopen dan ziekenhuizen en doktersspreekkamers af. Die medische aandacht kan een vrouw ook krijgen via een baby, die ze de volmacht, de proxy van de patiëntenstatus verleent. Ze spelen hun eigen Vinger aan de pols.Zodra zo'n naam bekend is, worden overal nieuwe gevallen ontdekt. Let dus op, na Netwerk gisteravond zullen er veel monstermoeders volgen. Waar een moeder aandacht mee trekt, scoort een tv-programma kijkers mee. Vorige week veroordeelde de Zwolse rechtbank een moeder voor het toedienen van epilepsiemedicijnen aan haar kind. Een tweede geval is nog onder de Zwolse rechter. Voor beelden moeten we in het buitenland zijn.

Netwerk had een Britse documentaire gekocht, want Nederlandse ziekenhuizen zijn niet zo scheutig met filmpjes uit bewakingscamera's. Een lege halfdonkere speelzaal bracht de kijker in de sfeer. In het midden een bewegend hobbelpaard waar geen kind op zit. We horen de wegstervende klanken van een kinderspeeldoos, nagebootst op een synthesizer. Rosemary's Baby. De monstermoeder heeft het kind natuurlijk net van dat hobbelpaard af gehaald en spookt er wat mee uit. De wetenschappelijke verantwoording komt van kinderpsychiater Wolters, dan even de Meppelse ziekenhuisdirecteur die zegt dat het belang van het kind groter is dan de privacy van de ouders. De bewakingscamera was nodig voor het bewijs van de moedermisdaad. Dan steekt de kijker over naar Londen en Minnesota waar de belangen van de televisie groter zijn dan de privacy van de monstermoeders. Nog meer uitleg van psychiaters en ziekenhuisdeskundigen en dan komen eindelijk de beloofde beelden waar iedereen op zat te wachten. In korrelige zwart-wit-filmpjes houden vrouwen de hand op mond en neus van een spartelende baby om het te verstikken. Een ander gaat bovenop het kind liggen. Dan roept ze de verpleegkundige. Een vader met een honkbalpetje legt het volle gewicht op zijn zijn kind. Een vrouw steekt de vinger in de keel van de baby. De aankondiging "schokkende beelden" heeft niet teleurgesteld. Een miljoen kijkers walgen. Naarmate de bewakingscamera's zich vermenigvuldigen, zullen we meer grijskorrelig wangedrag zien op de televisie. De gebrekkige zichtbaarheid garandeert de authenticiteit. Het wordt een geheel eigen genre in de reality van ambulances en politiesirenes. Het Nederlandse gezag tobt over de vraag of zo'n videocamera de privacy van dieven niet in gevaar brengt. Mag een agent naar het filmpje kijken als er een fiets is gestolen? Dergelijke wroeging is een overgangsverschijnsel. Opsporing Verzocht laat al grijzige video-foto's zien van verdachten voor de pinautomaat. De documentaire sloot af met een full color interview met een monstermoeder uit Florida. Haar eerste twee kinderen had ze al tevergeefs bij alle ziekenhuizen aangemeld. Haar derde kind stierf door haar toedoen. Toen de ambulance kwam, wilde ze zelf de sirene bedienen. Voor de camera betuigde ze spijt maar ze gebruikte de taal van haar therapeuten. Het lag aan haar moeder want ze had thuis te weinig liefde gekregen, wist niet wat liefde was. "Ik wilde gewoon een lege ruimte opvullen die er niet was. Ik wilde aandacht trekken en make me feel wanted." Die aandacht heeft ze nu dus gekregen. Aandacht door middel van een Colablikje is onschuldiger. Middenin het Belgische dioxineschandaal vielen tieners flauw na het drinken van frisdrank uit de automaat. Overal camera's. Coca Cola gaf een fout toe - dat hebben bedrijven geleerd. Blikken werden uit schappen gehaald. Er was iets met het koolzuur en er zat gif op de pallets. Maar de dokters vonden helemaal niets bij de tieners. Coca Cola liet het maar zo, want de maatregelen waren al genomen.

Münchhausen by proxy, onthoudt die naam.