NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

HENK VAN GELDER
Niet meer dan een voetnoot kreeg Little Jimmy Scott in het studieuze boek Jazz Singing van de Amerikaanse criticus Will Friedwall, en zelfs in die voetnoot is sprake van tegenslag. ,,Alle grote vocalisten van Lionel Hampton in de jaren veertig - Dinah Washington, Jackie Paris, Joe Williams, Little Jimmy Scott, Betty Carter - hebben bijna geen platen gemaakt met het orkest'', staat er. De namen liegen er niet om, maar van veel succes getuigt deze mededeling niet.

Little Jimmy Scott, aan wie vanavond de NPS-rubriek Het Uur van de Wolf is gewijd, is een uitgesproken pechvogel. Hoewel hij tot op de dag van vandaag de sterren van de hemel zingt, zijn er maar weinigen die het willen horen.

Een langspeelplaat die hij onder supervisie van Ray Charles maakte, moest voortijdig van de markt worden gehaald omdat de zanger nog bij een andere platenmaatschappij onder contract bleek te staan. Een andere plaat werd om dezelfde reden uit de handel genomen - een mooie plaat, vond Jimmy Scott zelf, alleen jammer dat de platenmaatschappij niet zijn foto op de hoes had gezet, maar die van een fraaie zwarte vrouw. En een eervol contract dat hij tenslotte met Warner Brothers sloot voor vijf platen, werd na de derde alweer beëindigd toen daar een nieuwe directie kwam.

Maar het is, in deze recente documentaire van Melodie McDaniel, al genoeg hem een stukje uit The Masquerade is over te horen zingen om te beseffen hoe bijzonder hij is. ,,Hij is Hamlet en Macbeth in één song'', zegt Lou Reed, één van de talloze bewonderaars die even aan het woord komen.

Een klein kereltje is Jimmy Scott, die nu, op 74-jarige leeftijd, nog steeds zingt met de stem van een leeftijdloze vrouw. Waarschijnlijk ligt daaraan zijn gebrek aan groot succes: niemand kan zich indentificeren met een man, die zo te horen nooit de baard in de keel heeft gekregen en pas nu, door het cracquelé van de tijd, een beetje vibrato heeft.

Hij legt het zelf uit: een ziekte op jeugdige leeftijd heeft hem een hormoongebrek opgeleverd, waardoor zijn testikels niet zijn ingedaald en ook de baardgroei goeddeels afwezig bleef. Dat gaf hem die wonderbaarlijk hoge stem.

Zo'n twintig geïnterviewden heeft Melodie McDaniel in haar programma geperst, onder wie twee zusters, ‘s mans tweede en vierde echtgenote, platenproducers, acteurs als Alec Baldwin en Joe Pesci, zangers als Lou Reed, Franki Valli en Ray Charles, de dochter van songschrijver Doc Pomus die in de jaren tachtig nog actie heeft gevoerd voor Jimmy Scott, en de hoogbejaarde Lionel Hampton die hem ooit het voorvoegsel ‘Little' gaf.

Het zijn er veel, te veel, om iedereen ordentelijk aan het woord te kunnen laten. Maar hij is de aandacht wel waard, want hij heeft een onthutsend verhaal. En hij zingt prachtig.

Het Uur van de Wolf: Een pijnlijk mooie Stem. Ned.3, 23.28-0.18u.
Little Jimmy Scott: Een pijnlijk mooie stem.