|
|
|
NIEUWSSELECTIE Roland Garros
|
Oude liefde inspireert Oekraïense beer tot grote daden
Door onze redacteur ARJEN RIBBENS
Na zijn zege voelde Medvedev zich ,,de gelukkigste man op aarde''. Zonder verwachtingen kwam de 24-jarige Oekraïener naar Parijs. Sinds oktober had de nummer 100 van de wereld geen twee partijen achter elkaar gewonnen. Maar op Roland Garros riep de man met de brede schouders de afgelopen anderhalve week weer herinneringen op aan de topspeler die hij ooit was. Vooral de zege in de tweede ronde op Pete Sampras sprak tot de verbeelding. Medvedev heeft al een mooie toekomst achter zich. Als 17-jarige was hij ooit de jongste winnaar van een ATP-toernooi. Zijn ster rees snel en in 1994 stond hij vierde op de wereldranglijst. De miljoenen stroomden binnen, maar langzaam verdween de ambitie om het maximale uit zijn talent te halen. Steeds vaker was de dikwijls geblesseerde tennisser in het casino te vinden of jakkerde hij met zijn Ferrari over de Duitse autobanen. De Oekraïense ‘beer' verloor soms met opzet zijn partijen. Hij brak met zijn coach, kreeg ruzie met zijn vriendin Anke Huber en was op de baan nog slechts een schim van zichzelf. ,,Iedereen maakt fouten'', keek Medvedev deze week terug op die zwarte periode. ,,Ik leef niet meer in het verleden. De bekers die ik heb gewonnen staan in een kast. Ik heb ook een paar videobanden van mijn beste partijen bewaard. Maar die zijn bestemd voor mijn kinderen en kleinkinderen. Ik leef in het heden en misschien een beetje in de toekomst.'' Samen met Goran Ivanisevic is Medvedev de leukste prater van het mannencircuit. De meeste toptennissers verdwijnen op de verplichte persconferenties in een mist van nietszeggendheid. Medvedev daarentegen geeft altijd frank en vrij zijn mening. Met gevoel voor ironie en zelfspot strooit hij van achter de microfoon met grappen én wijsheden. Zo gaf hij na zijn benauwde zege in de vierde ronde op Arnaud di Pasquale eerlijk toe dat de jeugdige Fransman hem had laten ontsnappen. ,,Ik kan het niet geloven, vier zeges op rij. Morgen gaat het vast sneeuwen.'' Bij het Super 9-toernooi in Monaco zat Medvedev eind april nog met een polsblessure langs de kant. Op het tennispark liep hij zijn ex-vriendin Anke Huber tegen het lijf. Het klikte onmiddellijk weer met de Duitse topspeelster, vertelde Medvedev. ,,Geluk in de liefde inspireert. Dan ben je in staat gedichten te schrijven, of muziek, of goed te tennissen.'' Hij voelde zich herboren en kreeg zin om weer hard te gaan trainen. Hij had toch al het gevoel niet minder te zijn dan de collega's die hij op televisie aan het werk zag. ,,Op de tennisbaan voel ik me weer thuis omdat ik weet dat er iemand van me houdt'', zei de tennisser gisteren met een grote grijns. ,,Ik ben twee keer verliefd geworden: op tennis en op mijn meisje.'' Door een staking van het openbaar vervoer in Parijs was het tennispark Roland Garros gisteren moeilijk bereikbaar. Dat het centrecourt daardoor slecht bezet was, deerde Medvedev niet. De Oekraïener legde vanaf het begin zijn wil op aan Kuerten. Met een superieure mix van kracht en verfijnde techniek benutte Medvedev het hele speelveld. Zelden gaf hij de Braziliaan de gelegenheid zijn gevaarlijke backhand in stelling te brengen. Medvedev maakte ook goed gebruik van de straffe wind. Minstens twintig maal verschalkte hij Kuerten met dropshots die vlak achter het net neervielen. Na iets meer dan twee uur benutte Medvedev het vierde matchpoint, opnieuw met een dropshot. Kuerten raapte de bal op en sloeg hem woedend het stadion uit. Op de tribune barstte zijn vriendin in snikken uit. ,,Het was een grote wedstrijd en een mooie gelegenheid'', zei de Braziliaan later, ,,maar ik kwam niet in mijn ritme.'' De kampioen van twee jaar geleden won onlangs de graveltoernooien van Hamburg en Rome. In de halve finale treft Medvedev morgen Fernando Meligeni, een andere Braziliaan. De nummer 55 van de wereld kon gisteren doen wat hij wilde met Alex Corretja. De Spaanse finalist van vorig jaar mopperde over een allergie die hem sinds zondag parten speelde. ,,Het was alsof er een gewicht van honderd kilo op elk been rustte'', beschreef Corretja het ongemak. Meligeni toonde begrip: ,,Dit was geen normale uitslag.''
|
NRC Webpagina's
3 JUNI 1999
|
Bovenkant pagina |