NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

BAS BLOKKER
"Hou toch eens op te doen alsof je God bent. Je bent er niet goed in en dat baantje is al vergeven." Robert Oppenheimer stapt in zijn auto. Hij wil de kritiek van zijn collega-geleerde niet horen. Maar wat precies? Dat hij God speelt? Dat hij er niet goed in is? Of dat er een andere God op zijn plaats zit?

Tussen 1943 en 1945 is Robert Oppenheimer even God geweest. De Amerikaanse fysicus was in die tijd de leider van het zogenoemde Manhattan-project: de vervaardiging van de eerste atoombom. En vanaf een bepaald moment is hij zich er bewust van geworden dat hij over het lot van heel veel mensen, misschien wel over dat van de hele wereld aan het beslissen was.

Een mooi toneelstuk, zou je zeggen. En waarom ook niet een goede film? The Right Stuff, over de eerste astronauten, is toch ook schitterende film geworden. Toch wil Shadow Makers maar niet echt interessant worden.

Shadow Makers (die ook wel Fat Man and Little Boy heet, naar de bommen die op Hiroshima en Nagasaki werden geworpen) blijft te lang steken in de groef van een actiedrama. Het gaat te lang over een groepje mannen dat zoveel uren, dagen, maanden, jaren de tijd heeft om succes te boeken. Zeg, The Guns of Navarone.

Dat levert dus kleine scenario-handboekscènes op, zoals te vroeg ontploffende bommen, losschietende takels, ontluikende liefde tussen een geleerde en een toevallige verpleegster. Meer niet. Bovendien ontsnapt alle lucht uit dat drama zodra Duitsland capituleert. De bom werd immers in de eerste plaats ontwikkeld uit vrees dat Hitler er ook eentje aan het bouwen was. Niet dus.

Het echte drama speelt zich intussen af in het geweten van de geleerden, 'Oppie' voorop. Hij moet in de film een ontwikkeling doormaken van briljant geleerde met linkse sympathieën tot een Schepper die de wereld in de as kan leggen. Dat gaat hoofdrolspeler Dwight Schultz niet goed af. Zwijgend is hij nog prachtig, bewolkt voorhoofd, een jonge James Mason. Maar als hij begint te praten valt alles in duigen. "Denk je eens in , Kitty." Hij praat tegen zijn vrouw, tegen zijn medegeleerden, tegen Paul Newman, alsof hij met andermans boodschappenlijstje op pad is. "Een pond runder gehakt, alstublieft."

De geboorte van de atoombom had een beter monument verdiend.

Shadow Makers (Roland Joffé, 1989, VS), Ned.1, 23.00-1.04u.