U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.
    R A D I O  &   T E L E V I S I E  
NIEUWS  | TEGENSPRAAK  | SUPPLEMENT  | AGENDA  | ARCHIEF  | ADVERTENTIES  | SERVICE 

  NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e


Televisie

Radio

F I L M   V O O R A F :
Providence

GERWIN TAMSMA
Wat doet die voetballer daar toch? Op ongeregelde momenten rent hij door scènes heen en vloert uiteindelijk zelfs advocaat Claud (wijlen Dirk Bogarde) met een rechtse hoek. "No, this will never do! We can't have people thumping around old Claud", corrigeert schrijver Clive Langham (de nog altijd levende John Gielgud) dan zijn eigen verbeelding.

De schrijver brengt de nacht voor zijn 78-ste verjaardag in toenemende staat van dronkenschap en geplaagd door hevige pijn door met het bedenken van een bittere vertelling over zijn familie. En dat is het verhaal dat wij het eerste uur zien. Een verhaal in wording, waarin karakters soms dingen doen die in de beste modernistische traditie buiten de macht van de schrijver, maar ook van de Engelse scenarist (David Mercer) en de Franse regisseur (Alain Resnais) van Providence (1997) lijken te vallen. Vandaar ook die voetballer. Hij is een overblijfsel uit één van de vier scenario's die Mercer (die in 1980 overleed) schreef voor wat uiteindelijk Providence zou worden. De hoofdrollen in Langhams malicieuze fantasieën zijn voor zijn gehate zoon Claud - gecast als snobistische advocaat - diens mooie vrouw Sonia (Ellen Burstyn), en zijn favoriete bastaardzoon Kevin (David Warner) als de zachtmoedige astrofysicus. De schrijver, dol op vieze woorden die op de goede plek vallen, laat Sonia een ongeconsumeerde affaire beleven met Kevin. Bijrollen zijn er voor het schuldgevoel van de schrijver over de zelfmoord van zijn vrouw en de dreiging van fascistisch geweld.

Wanneer de schrijver in de ontroerende slotscènes in de zonovergoten tuin van zijn landhuis 'Providence' wakker wordt, blijken zijn kinderen aardiger en gelukkiger dan in zijn hersenspinsels. Het is een sereen einde van een intelligent, prachtig gefotografeerd en geacteerd drama. Resnais (Hiroshima, mon amour) wist zijn fascinatie voor de herinnering en de verbeelding voor het eerst de vorm van een hilarisch ironische komedie te geven. En niet toevallig in een Engelstalige film, want een prachtige (on)zin als "You can't bring an erection into my marriage and then disown it", heeft in het Frans toch een ander effect.

Providence (Alain Resnais, GB, 1977). BBC2, 02.00-03.50u.

NRC Webpagina's
28 MEI 1999


E-mail uit New York

    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC HANDELSBLAD (web@nrc.nl)