NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Kok was niet Kosovomoe. Na vernederingen thuis bestudeerde hij het menu van staatslieden en koos Blair. Naar Macedonië ging het, naar het kamp. Het Frans Molenaar- boordje open en in hemdsmouwen net als zijn grote voorbeeld Blair ruim een maand eerder had gedaan. Op het avondnieuws zag ik hem spreken met wat Kosovaren.

Voor de camera trok hij een aangeslagen gezicht. En hij praatte met een Kosovaar volgens het recept van Clinton. Maar hij mist die empathische pruillip. Kok wilde ook een pauze in de bombardementen. Nou, dat was het grootste nieuws nadat de Tweede Kamer zich unaniem had uitgesproken tegen het maken van militaire fouten. Kok distantieert zich van de NAVO! Na deze kloeke woorden bezocht hij onze jongens. Hij voerde een worstje uit het soldatenmaal. Niet aan de Kosovaren maar aan mevrouw Kok. En dat moet je nou net niet doen. Te vakantie-achtig. Opeens leek hij een grijze bustoerist op benenstrekpauze bij een lokale markt. Kok was in de war met dat beroemde uitstapje naar het strand met zijn vrouw. Dat was tijdens de verkiezingen vorig jaar. Toen moest hij zich voor de camera's ontspannen in de gezinssfeer. Maar nu is het kabinetscrisis en oorlog. Dat moet de Rijksvoorlichtingsdienst toch eens evalueren.

Gisteren in Zembla een analyse van een niet-geënsceneerd televisiemoment dat de wereld veranderde. In een indrukwekkend gefilmd BBC-portret van Slobodan en Mira Milosevic met veel meningen van vooraanstaande Serviërs werd nog eens dat bezoek getoond van Milosevic aan Kosovo, in 1987. Je kon zien dat hij doodsbang was voor de Servische nationalisten. Een huilende oude man zei dat hij door de Albanezen was geslagen. Milosevic vermande zich en zei: "Niemand mag u slaan." Een vanzelfsprekende reactie.

Maar het publiek vond het niet vanzelfsprekend en begon enthousiast te loeien. De journalist die naast Milosevic stond, spoorde hem aan om de Servische minderheid toe te spreken. En dat deed hij. En het werd: "Niemand zal dit volk meer slaan." De toenmalige televisiebaas Mitevic, ook in beeld, zond dit moment telkens opnieuw uit en zo raakte de geest uit de fles. Toenmalig president Stambulic vond het gedrag van zijn beschermeling Milosevic onverantwoord. Maar de Servische eigenwaan lag daar als een onbewaakte en rijk gevulde politieke kassa, te verleidelijk voor een machtsbelust politicus om te negeren. Milosevic viel er bovenop. Als hij het kapitaal niet had gebruikt, was hij opzij gezet door een ander die het wel had gedaan. Dan had het Internationale Hof gisteren een andere man aangeklaagd. De haat van de Serviërs tegen de Albanezen spatte ook af van een amateurfilmpje uit Belgrado van een journaliste, tevens opposante van Milosevic, op Netwerk. Over de gevolgen van de bombardementen voor het dagelijkse leven. Op het eerste gezicht viel het mee. Veel kapotte ruiten, sirenes en angst, dat wel. Ze mocht eigenlijk niet filmen, zei ze. Ik denk dat het regime niet ontevreden zou zijn over het resultaat. Gerri Eickhof van het Journaal had gisteren kritischer Serviërs voor de camera.

In Nova reageerde de secretaris-generaal van de NAVO, Solana, op de strafklacht tegen Milosevic. Maakt dit een diplomatieke oplossing niet moeilijker, vroeg Margriet Vroomans via de satelliet. Een nutteloos gesprek. Solana is wat ze in advertenties noemen 'hoofd administratieve zaken' van de NAVO. Hij mag niets zeggen. Dat doen Clinton en Blair. Ik zag de arme Solana met holle ogen laat in de nacht voor het zoveelste tv-station voortploeteren in diplomatieke clichés. Eén vraag was interessant. Wat vond Solana ervan dat Kok en 'verscheidene bondgenoten' een pauze in de bombardementen wilden? Nou, die berichten had hij nog niet ontvangen. Weer zo'n politicus die maar wat roept thuis, moet Solana hebben gedacht.