NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In discussies met zijn ouders had hij steeds weer gevraagd: waarom hebben jullie destijds niet meer tegen Hitler gedaan? Als er nu in Joegoslavië aanwijzingen zijn van een barbaarse vorm van fascisme, moet daartegen met alle middelen worden opgetreden, zelfs met geweld. Want één ding heeft hij, Fischer, geleerd: nooit meer oorlog, maar ook nooit meer Auschwitz. En nu stuit uitgerekend Fischer op zogenoemde 68'ers in zijn partij, die destijds ook de oorlog verklaarden aan de 'onderdrukkers in de wereld' en op dit moment het 'totale pacifisme' verkondigen. "Ik schaam me voor mijn land dat weer bommen op Belgrado gooit", zei de Berlijnse Groene Hans-Christian Ströbele geëmotioneerd in de Bondsdag. Dat was ruim een dag nadat Duitse piloten hun eerste bommen op Joegoslavië hadden laten vallen.

Zelf had Fischer de 24ste maart, toen de aanvallen begonnen, een van de 'zwartste dagen' in zijn leven genoemd, ondanks zijn niet-pacifistische instelling. De verantwoordelijkheid die hij voelt als lid van een oorlogskabinet drukt zwaar op de groene minister, die zegt nauwelijks nog tijd te hebben om zelfs maar naar het toilet te gaan. Aanvankelijk had hij zijn huwelijk (het vierde) zelfs weken uitgesteld, omdat een feestje hem ongepast leek.

"Wie had gedacht dat ik mijn 51ste verjaardag zou doorbrengen op een bijeenkomst van NAVO-ministers van over militaire acties!" reageerde Fischer geraakt door de golf van scheldkannonades uit de partij en woedende brieven. Zelfs geschrokken was hij van de reacties van Holocaust-overlevenden, die hem verweten met zijn vergelijking van Auschwitz met Kosovo de moord op zes miljoen joden te kleineren.

Al te krasse historische vergelijkingen maakt Fischer sindsdien niet meer. Maar van de juistheid van de NAVO-inmenging is de groene minister zeker. De massamoorden in Srebrenica hebben hem de ogen geopend: "Als we Milosevic niet stoppen, zal het moorden op de zuidelijke Balkan verder gaan. Montenegro, Macedonië, deze man zou nooit bij Kosovo zijn opgehouden. Eerst Slovenië, toen Kroatië en Bosnië. Hij laat een bloedig spoor achter van intussen 300.000 doden".

Intussen ijvert de diplomaat Joseph Fischer voor zijn vredesplan, waarvoor hij de zeven belangrijkste westerse landen én Rusland wist te winnen. Van een eenzijdige stopzetting van de NAVO- bombardementen wil hij niets weten. Als de Groenen dat morgen van hem eisen, is voor hem de 'pijngrens' bereikt en treedt hij af, zo heeft hij tegenover partijvrienden laten doorschemeren. Een carrot-and-stick politiek is de inzet van Fischer en zijn Realos in het partijbestuur, die een compromis van een tijdelijk staakt-het-vuren hopen door te zetten. 'Willen jullie mij of jullie dromen?' wil Fischer zijn partij voorhouden. Dromers zitten er genoeg bij de Groenen. De afdeling Lübeck is nog het meest radicaal, blijkt uit hun motie - een van de honderd - die morgen in Bielefeld worden besproken. Niet alleen moeten de Groenen de regering verlaten, ook alle groene Bondsdagafgevaardigden die met de NAVO-aanvallen hebben ingestemd, moeten hun functie neerleggen.

'Groenen zweven tussen hemel en aarde', meldt de linkse Tageszeitung vandaag. 'Laten ze morgen de regering ontploffen?' kopt het populaire Bild en drukt de hoofden van de groene hardliners af. Fischer zelf is nerveus, zo blijkt uit zijn dreigement om af te treden. Misschien is hij donderdagavond weer een eenvoudige parlementariër. "Dan heb ik het gehad", liet hij Der Spiegel weten. En de Groene partij ook.

( a d v e r t e n t i e s )

Domicilie,
voor wie zich vestigt
in het buitenland.