NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

KESTER FRERIKS
"Een liefde zo sterk dat ze alle kwaad opslokt", verzucht de non Helen Prejean in Dead Man Walking (1995). Zijzelf vertegenwoordigt het goede. Het kwaad krijgt gestalte in de moordenaar en verkrachter Matthew Poncelet. Met zijn vriend misbruikte en doodde hij een vrijend stelletje. Hij werd ter dood veroordeeld en in de Death Row van de Louisana State Prison wacht hij op executie. De enige die zijn terechtstelling kan voorkomen en omzetten in levenslang, of misschien zelfs gratie, is de katholieke Helen.

Zijn brieven aan haar raakten een gevoelige snaar; ze wil deze man hebben. Ze zoekt Matt op in de gevangenis en zij raakt, onverwacht, verliefd op hem. Susan Sarandon als Helen heeft een wonderlijk zacht, vanbinnen stralend gezicht. Ze werkt zich in de nesten, dat is zeker, door zich door de meesterverleider en ongrijpbare, wat stugge Matt te laten meeslepen. Sean Penn speelt hem zo, dat ze wel in zijn magische aantrekkingskracht moet geloven. Woedeuitbarstingen, irrationele wraakzucht wisselt Penn subtiel af met de suggestie van tederheid en zelfs religiositeit. Soms, in een flits, lijkt hij zelfs op de Jezus in wiens voetspoor Sarandon met haar liefdadigheid wil treden.

De film heeft een romantisch trekje. De naïeve Helen gaat weliswaar op bezoek bij de ouders van de slachtoffers, maar hun lot kan haar belangstelling niet wekken. Haar hart is vervuld van de moordenaar. De confrontaties met de ouders geven het huiveringwekkende beeld van mensen, wier levens door die slachtpartij voorgoed zijn veranderd. Of, zoals de vader van de zoon zegt: "Als je een kind verliest zijn al je herinneringen plots verzegeld." Tegen de wand van zijn woonkamer foto's van zijn zoon - als kind, als jongetje van tien. Zijn afgesneden leven waart als een spook door de woning.

Dead Man Walking gaat over een moreel dilemma; de film dwingt je tot de keuze om voor of tegen Helens groothartige missie te zijn. Zelfs als de moordenaar nazistische taal uitslaat, blijft ze in hem geloven. Haar liefde is, inderdaad, groot. Eigenlijk te mooi voor Matthew Poncelet. Hun gevangenisgesprekken levert de krachtigste scènes op: hij gekooid en geboeid, zij een vrouw uit de vrijheid. Tussen hen in glas of staal met gaatjes, om doorheen te praten.

Dead Man Walking (Tim Robbins, VS, 1995), donderdag, Ned.3, 23.10-1.10u.